(oddać)

  • 91cieleśnie — przysłów. od cielesny a) w zn. 1: Ukarać dziecko cieleśnie. Cierpieć cieleśnie. b) w zn. 2: Oddać się komuś, należeć do kogoś cieleśnie …

    Słownik języka polskiego

  • 92co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …

    Słownik języka polskiego

  • 93decyzja — ż I, DCMs. decyzjazji; lm D. decyzjazji (decyzjazyj) «postanowienie, rozstrzygnięcie; uchwała» Nagła, natychmiastowa, nieodwołalna, ostateczna, pochopna, stanowcza, szybka decyzja. Decyzja matki, sądu, władz, zwierzchnika. Cofnąć, odsunąć, odwlec …

    Słownik języka polskiego

  • 94depozyt — m IV, D. u, Ms. depozytycie; lm M. y «umowa, na mocy której osoba, instytucja przyjmuje na przechowanie cudzą rzecz ruchomą; przechowanie; pieniądze, papiery wartościowe, przedmioty złożone do przechowania (w banku, w sądzie, w zastaw, jako… …

    Słownik języka polskiego

  • 95dług — m III, D. u, N. długgiem; lm M. i «zaciągnięta pożyczka zwykle pieniężna; obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia; zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze» Dług krótkoterminowy, długoterminowy. Dług… …

    Słownik języka polskiego

  • 96doręczyć — dk VIb, doręczyćczę, doręczyćczysz, doręczyćręcz, doręczyćczył, doręczyćczony doręczać ndk I, doręczyćam, doręczyćasz, doręczyćają, doręczyćaj, doręczyćał, doręczyćany «oddać do rąk, przynieść na miejsce przeznaczenia; wręczyć, dostarczyć»… …

    Słownik języka polskiego

  • 97dozór — m IV, D. dozórzoru, Ms. dozórzorze 1. blm «opieka wyznaczona nad kimś lub nad czymś, mająca na celu dopilnowanie wykonania czegoś lub zapobieżenie czemuś; strzeżenie, pilnowanie, doglądanie» Mieć, przejąć, rozciągać dozór nad kimś, nad czymś.… …

    Słownik języka polskiego

  • 98drażnić — ndk VIa, drażnićnię, drażnićnisz, drażnićnij, drażnićnił, drażnićniony 1. «działać na zmysły pobudzając je do reakcji; niepokoić, łechtać» Gryzący dym drażni nozdrza. Zapach jedzenia drażnił i pobudzał apetyt. ∆ farm. Środki drażniące «substancje …

    Słownik języka polskiego

  • 99druk — m III, D. u, N. drukkiem 1. blm «proces sporządzania odbitek tekstu lub ilustracji z formy drukarskiej z użyciem farb graficznych; drukowanie» Oddać, przygotować do druku. Tekst gotowy do druku. Rozpoczęto druk powieści. Zakończono druk książki.… …

    Słownik języka polskiego

  • 100gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden …

    Słownik języka polskiego