(o majątku)

  • 91represalia — blp, D. represalialiów polit. «odwetowe środki przymusu (np. zatrzymanie statku, zajęcie majątku) uchylające zwykłe normy prawa międzynarodowego, stosowane przez państwo w odpowiedzi na sprzeczne z prawem działanie innego państwa» ‹śrdwłc.› …

    Słownik języka polskiego

  • 92restytucja — ż I, DCMs. restytucjacji; lm D. restytucjacji (restytucjacyj) 1. «przywrócenie dawnego, pierwotnego stanu rzeczy, zwrot rzeczy posiadanej nieprawnie; odtworzenie, odnowa czegoś na podstawie zachowanych reliktów» Restytucja majątku, instytucji.… …

    Słownik języka polskiego

  • 93rewaloryzacja — ż I, DCMs. rewaloryzacjacji, blm 1. «przywrócenie rzeczywistej wartości obiektom, przedmiotom, które z jakichś powodów (np. wskutek zaniedbania) straciły na wartości; przewartościowanie» Rewaloryzacja zabytków, obiektów architektonicznych.… …

    Słownik języka polskiego

  • 94rządca — m odm. jak ż II, DCMs. rządcacy; lm M. rządcacy (rządcacowie), DB. rządcaców 1. przestarz. «administrator nieruchomości, prywatnego majątku ziemskiego (w Polsce do II wojny światowej)» 2. przestarz. «ten, kto rządzi, kieruje czymś» …

    Słownik języka polskiego

  • 95sekwestr — m IV, D. u, Ms. sekwestrtrze; lm M. y praw. «oddanie przez jedną ze stron rzeczy spornej na przechowanie osobie trzeciej do czasu wydania wyroku przez sąd; także: zajęcie majątku w celu zapewnienia realizacji dochodzonego roszczenia» Nałożyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 96sekwestracja — ż I, DCMs. sekwestracjacji; lm D. sekwestracjacji (sekwestracjacyj) praw. «zajęcie majątku, ruchomości na rzecz państwa» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 97skrzywdzić — dk VIa, skrzywdzićdzę, skrzywdzićdzisz, skrzywdź, skrzywdzićdził, skrzywdzićdzony «wyrządzić komuś krzywdę» Skrzywdzić kogoś niesłusznym podejrzeniem. Skrzywdził rodzinę przy podziale majątku …

    Słownik języka polskiego

  • 98spadkobierca — m odm. jak ż II, DCMs. spadkobiercacy; lm M. spadkobiercacy, DB. spadkobiercaców «osoba fizyczna lub prawna, na którą przechodzi spadek po kimś, mocą ustawy lub testamentu; sukcesor» Główny spadkobierca. Spadkobierca majątku. Mianować kogoś swoim …

    Słownik języka polskiego

  • 99sprawiedliwy — sprawiedliwywi, sprawiedliwywszy 1. «postępujący zgodnie z nakazami etycznymi wobec innych, uznający bezstronnie prawa przysługujące innym ludziom; dążący do obiektywnego sądzenia, osądzający coś bezstronnie» Sprawiedliwy człowiek, sędzia,… …

    Słownik języka polskiego

  • 100stan — m IV, D. u, Ms. stannie 1. blm «jakość, forma, postać, poziom czegoś, ilość czegoś, liczba kogoś w danym momencie, okresie; położenie, warunki, w których się ktoś lub coś znajduje» Stan faktyczny, liczbowy czegoś. Stan finansowy, majątkowy,… …

    Słownik języka polskiego