(o majątku)

  • 31cesja — ż I, DCMs. cesji; lm D. cesji (cesyj) 1. «przelanie praw jednej osoby na drugą, ustąpienie, zrzeczenie się czegoś» Cesja domu, majątku, nieruchomości. Dokonać cesji. Uczynić cesję. 2. «w prawie międzynarodowym: odstąpienie przez jedno państwo… …

    Słownik języka polskiego

  • 32część — ż V, DCMs. częśćści; lm MD. częśćści 1. «wycinek jakiejś całości, będący wynikiem podziału lub wyodrębniony teoretycznie dla bliższego określenia czegoś (np. miejsca); jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość, pewna ilość z całości;… …

    Słownik języka polskiego

  • 33dążyć — ndk VIb, dążyćżę, dążyćżysz, dąż, dążyćżył 1. «iść, zmierzać w określonym kierunku» Dążyć do domu, do kraju. 2. «mieć wytknięty cel i chcieć go osiągnąć, mieć jakieś zamierzenie, zmierzać do czego, chcieć coś wykonać» Dążyć do celu, dobrobytu,… …

    Słownik języka polskiego

  • 34debet — m IV, D. u, Ms. debetecie, blm księg. «lewa strona rachunku, na której zapisuje się sumy należne przedsiębiorstwu i wartości jego majątku (aktywa); konto winien» Zapisać na debet, na debecie, w debet. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 35defraudacja — ż I, DCMs. defraudacjacji; lm D. defraudacjacji (defraudacjacyj) «przywłaszczenie powierzonych pieniędzy lub majątku; sprzeniewierzenie» Drobna, poważna defraudacja. Defraudacja na wielką skalę. Dokonać, dopuścić się defraudacji pieniędzy. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 36dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… …

    Słownik języka polskiego

  • 37dojeść — dk, dojeśćjem, dojeśćjesz, dojeśćjedzą, dojeśćjedz, dojeśćjadł, dojeśćjedli, dojeśćjedzony, dojeśćjadłszy dojadać ndk I, dojeśćam, dojeśćasz, dojeśćają, dojeśćaj, dojeśćał, dojeśćany 1. «skończyć jeść, zjeść coś do końca» Dojadać w milczeniu… …

    Słownik języka polskiego

  • 38dołożyć — dk VIb, dołożyćżę, dołożyćżysz, dołożyćłóż, dołożyćżył, dołożyćżony dokładać ndk I, dołożyćam, dołożyćasz, dołożyćają, dołożyćaj, dołożyćał, dołożyćany 1. «włożyć coś do tego, co już jest; dodać, dorzucić» Dokładać drzewa pod kuchnię. Dołożyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 39dopracować — dk IV, dopracowaćcuję, dopracowaćcujesz, dopracowaćcuj, dopracowaćował, dopracowaćowany dopracowywać ndk VIIIa, dopracowaćowuję, dopracowaćowujesz, dopracowaćowuj, dopracowaćywał, dopracowaćywany 1. «opracować coś starannie do końca; wykończyć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 40dorobić — dk VIa, dorobićbię, dorobićbisz, dorobićrób, dorobićbił, dorobićbiony dorabiać ndk I, dorobićam, dorobićasz, dorobićają, dorobićaj, dorobićał, dorobićany 1. «zrobić, przyprawić coś brakującego; zrobić coś dodatkowo, jako dodatek do czegoś»… …

    Słownik języka polskiego