(o majątku)

  • 101strata — ż IV, CMs. strataacie; lm D. strataat 1. «ubytek, szkoda poniesiona, to, co się przestało posiadać; fakt, że się przestało coś posiadać» Ciężka, bolesna, dotkliwa, niepowetowana, olbrzymia, znaczna strata. Straty materialne, moralne. Strata czasu …

    Słownik języka polskiego

  • 102syndyk — m III, DB. a, N. syndykkiem; lm M. syndykycy ( owie), DB. ów 1. praw. «zarządca majątku niewypłacalnego dłużnika, upłynniający pod nadzorem sądu masę majątkową i zaspokajający wierzycieli» 2. praw. «w niektórych krajach europejskich:… …

    Słownik języka polskiego

  • 103szacunek — m III, D. szacuneknku, N. szacuneknkiem, blm 1. «cześć, poważanie, poszanowanie, uznanie» Oznaki, wyrazy, szacunku. Należny, wzajemny, zasłużony szacunek. Robić coś przez szacunek dla kogoś. Budzić szacunek. Cieszyć się szacunkiem. Zasługiwać na… …

    Słownik języka polskiego

  • 104ulica — ż II, DCMs. ulicacy; lm D. ulic 1. «droga wytyczona w mieście, w osiedlu, składająca się z jezdni, przeznaczonej do ruchu kołowego i chodników do pieszego» Główna ulica. Wąska, szeroka, boczna ulica. Ruchliwa, rojna, uczęszczana, odludna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 105wartość — ż V, DCMs. wartośćści; lm MD. wartośćści 1. «to, ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha jakiejś rzeczy dająca się wyrazić równoważnikiem pieniężnym lub innym środkiem płatniczym; cena» Wartość domu, majątku. Wartość produkcji. Wartość …

    Słownik języka polskiego

  • 106włodarz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. podn. «władca, zwierzchnik» Włodarze miasta. 2. przestarz. «w dawnym majątku ziemskim: pracownik kierujący robotnikami folwarcznymi; starosta» Nad wykonaniem poleceń ekonoma czuwali włodarze …

    Słownik języka polskiego

  • 107współuczestnictwo — n III, Ms. współuczestnictwowie, blm «wspólne z kimś innym uczestnictwo w czymś» Wyrzec się współuczestnictwa w podziale majątku …

    Słownik języka polskiego

  • 108wydziedziczyć — dk VIb, wydziedziczyćczę, wydziedziczyćczysz, wydziedziczyćdzicz, wydziedziczyćczył, wydziedziczyćczony wydziedziczać ndk I, wydziedziczyćam, wydziedziczyćasz, wydziedziczyćają, wydziedziczyćaj, wydziedziczyćał, wydziedziczyćany «pozbawić kogoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 109wyeksmitować — dk IV, wyeksmitowaćtuję, wyeksmitowaćtujesz, wyeksmitowaćtuj, wyeksmitowaćował, wyeksmitowaćowany «usunąć kogoś przymusowo z zajmowanego lokalu, majątku, ziemi na mocy wyroku sądowego albo na skutek zarządzenia władz administracyjnych; dokonać… …

    Słownik języka polskiego

  • 110wykup — m IV, D. u, Ms. wykuppie; lm M. y 1. «nabycie czegoś (często swojej dawnej własności) za opłatą; wykupienie» Wykup utraconego majątku. Wykup fantów. 2. przestarz. → okup …

    Słownik języka polskiego