(o charakterze)

  • 41alodium — n VI; lm M. alodiumdia, D. alodiumdiów hist. «w ustroju feudalnym: ziemia stanowiąca własność wolną od zobowiązań i ciężarów o charakterze lennym» ‹niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 42amina — ż IV, CMs. aminanie; lm D. aminain chem. aminy «związki organiczne o charakterze zasadowym, pochodne amoniaku, w którym atomy wodoru są zastąpione rodnikami alifatycznymi lub aromatycznymi, gazy, ciecze lub ciała stałe, stosowane m.in. jako… …

    Słownik języka polskiego

  • 43aminokwas — m IV, D. u, Ms. aminokwassie; lm M. y chem. aminokwasy «związki organiczne o charakterze amfoterycznym, zawierające w cząsteczce grupę karboksylową i grupę aminową, substancje stałe krystaliczne; pełnią ważne funkcje w organizmach żywych, m.in.… …

    Słownik języka polskiego

  • 44amoniakat — m IV, D. u, Ms. amoniakatacie; lm M. y 1. chem. «produkt przyłączania cząsteczek amoniaku do związków chemicznych o charakterze soli» 2. roln. «wysokoprocentowy nawóz azotowy stosowany w stanie ciekłym, otrzymywany przy rozpuszczaniu niektórych… …

    Słownik języka polskiego

  • 45ani — 1. «spójnik łączący równorzędne części zdania (zwykle człony szeregu) w zdaniu zaprzeczonym» Nie myślał o domu ani o bliskich. Nie mógł ruszyć ani ręką, ani nogą. Zwyczajny dom, ani brzydki, ani ładny. 2. «spójnik łączący zdania przeczące… …

    Słownik języka polskiego

  • 46anionit — m IV, D. u, Ms. anioniticie; lm M. y chem. «związek chemiczny (rodzaj jonitu), o charakterze zasady, mający zdolność wymiany anionów wchodzących w jego skład na aniony znajdujące się w roztworze» …

    Słownik języka polskiego

  • 47antydramat — m IV, D. u, Ms. antydramatacie; lm M. y lit. «współczesna odmiana dramatu nie zachowująca tradycyjnych konwencji, często o charakterze symbolicznym, satyrycznym i elementach groteski, operująca skrótem, aluzjami i paradoksalnymi układami… …

    Słownik języka polskiego

  • 48apolog — m III, D. u, N. apologgiem; lm M. i lit. «odmiana bajki, krótki utwór dydaktyczno moralizatorski o charakterze alegorycznym» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 49atrybut — m IV, D. u, Ms. atrybutucie; lm M. y 1. «zewnętrzna cecha danej rzeczy lub osoby wyróżniająca ją spośród innych; istotna cecha, właściwość, przymiot czegoś» Nieodłączny, podstawowy atrybut. Atrybut aktora. 2. filoz. «charakterystyczna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 50bagatela — ż I, DCMs. bagatelali; lm D. bagatelali 1. «rzecz bez znaczenia; drobiazg, drobnostka, błahostka (częściej z przeczeniem)» To nie bagatela taki wydatek. Dla mnie to bagatela. Poszło im o bagatelę. 2. ndm «wyraz często o zabarwieniu ironicznym,… …

    Słownik języka polskiego