(o charakterze)

  • 121intermedium — n VI; lm M. intermediumdia, D. intermediumdiów 1. lit. teatr. «utwór sceniczny (np. dialog, skecz, pantomima, taniec) grany w przerwach między aktami wystawianej sztuki; w teatrze średniowiecznym: wstawka o charakterze komicznym między częściami… …

    Słownik języka polskiego

  • 122intermezzo — [wym. intermedzdzo] n I; lm M. intermezzozza, D. intermezzozzów 1. muz. «rodzaj miniatury fortepianowej komponowanej w okresie romantyzmu (XIX w.)» 2. muz. teatr. «wstawka muzyczno dramatyczna o charakterze komicznym w antraktach włoskiej opery… …

    Słownik języka polskiego

  • 123jako — 1. «wyraz wiążący z wyrazem nadrzędnym rzeczowniki (rzadziej występujące w ich funkcji przymiotniki lub imiesłowy) uwydatniające funkcję, szczególny charakter czegoś, zajęcie, stanowisko, rolę pełnioną w stosunku do czegoś itp.» Często się go… …

    Słownik języka polskiego

  • 124jasno- — «pierwszy człon przymiotników złożonych» a) «wskazujący na jasny odcień lub małą intensywność określonej barwy, np. jasnoczerwony, jasnoniebieski, jasnoblond» b) «będący częścią przymiotnika złożonego o charakterze dzierżawczym, określającą jasną …

    Słownik języka polskiego

  • 125kabaret — m IV, D. u, Ms. kabaretecie; lm M. y «rodzaj teatrzyku z lekkim repertuarem monologów, skeczów literackich, piosenek i tańców; lokal (np. kawiarnia lub restauracja), w którym się odbywają kameralne widowiska estradowe, zwykle o charakterze… …

    Słownik języka polskiego

  • 126kadencja — ż I, DCMs. kadencjacji; lm D. kadencjacji (kadencjacyj) 1. «określony ustawą czas urzędowania obieralnego urzędnika lub organu; dawniej także posiedzenie, zwłaszcza sądu» Kadencja sejmu, kadencja prezydenta. W czasie kadencji. Za czyjejś kadencji …

    Słownik języka polskiego

  • 127kaliber — m IV, D. kaliberbru, Ms. kaliberbrze, blm 1. «wymiar, wielkość» Słoiki, butelki rozmaitego kształtu i kalibru. ◊ Człowiek wielkiego kalibru «człowiek wielkiej miary, o szlachetnym charakterze» ◊ Żart ciężkiego kalibru «żart niesmaczny, mało… …

    Słownik języka polskiego

  • 128kancona — ż IV, CMs. kanconanie; lm D. kanconaon 1. lit. «rodzaj wiersza lirycznego o tematyce miłosnej i wojennej w prowansalskiej i włoskiej poezji rycerskiej» 2. muz. «wielogłosowa pieśń świecka z XV i XVI w., przeniesiona następnie do muzyki… …

    Słownik języka polskiego