(niewłaściwy)

  • 21niestosowny — «nie dostosowany do okoliczności, nie nadający się do czegoś; niewłaściwy, nieodpowiedni» Niestosowna chwila. Niestosowny żart. Niestosowne towarzystwo dla kogoś. Ubranie niestosowne na wycieczkę. Powiedzieć coś niestosownego …

    Słownik języka polskiego

  • 22nietakt — m IV, D. u, Ms. nietaktkcie; lm M. y «brak taktu, niestosowny, niewłaściwy postępek, świadczący o braku taktu» Gruby nietakt. Nietakt towarzyski. Coś uchodzi za nietakt. Popełnić nietakt …

    Słownik języka polskiego

  • 23nietrafny — 1. «taki, który nie trafił do celu; niecelny, chybiony» Nietrafny strzał. Nietrafny cios. 2. «wybrany nieodpowiednio, nie trafiający w istotę rzeczy, nie przekonywający, niewłaściwy» Nietrafna ocena. Nietrafny wybór …

    Słownik języka polskiego

  • 24niewczesny — «dziejący się w niewłaściwym czasie, nie w porę; niewłaściwy, nieodpowiedni, niestosowny, niefortunny» Niewczesny wybuch wesołości. Niewczesny żart, żal …

    Słownik języka polskiego

  • 25niewłaściwie — przysłów. od niewłaściwy Niewłaściwie się zachować. Niewłaściwie dobrane kolory …

    Słownik języka polskiego

  • 26niezdrowy — niezdrowywi a. niezdrów (tylko w funkcji orzecznika w zn. 1) 1. «niezupełnie zdrowy, trochę chory; niedysponowany» Czuł się niezdrów a. niezdrowy. 2. «świadczący o złym stanie zdrowia; chorobliwy» Oczy świecące niezdrowym blaskiem. Niezdrowa cera …

    Słownik języka polskiego

  • 27niezręczny — niezręcznyni «nie odznaczający się zręcznością; niezgrabny, niezdarny» Niezręczny człowiek. Niezręczny w ruchach, w tańcu. przen. «niewłaściwy, niestosowny, nieudany, chybiony; kłopotliwy, żenujący» Niezręczny dowcip. Niezręczna sytuacja …

    Słownik języka polskiego

  • 28notoryczny — notorycznyni «ciągle się powtarzający, stale postępujący w pewien (niewłaściwy) sposób; nie budzący wątpliwości co do swego ujemnego charakteru» Notoryczny leń, pijak, złodziej, przestępca. Notoryczne kłamstwa. Notoryczne pijaństwo. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 29obcy — «nie należący do jakiegoś kręgu osób, spraw, rzeczy; niewłaściwy komuś, nie objęty czyimiś zainteresowaniami» Być w obcym towarzystwie. Wyraz obcego pochodzenia. Obcy przemysł, handel, język. Obcy ludzie. Obca kultura. Jakaś dziedzina wiedzy jest …

    Słownik języka polskiego

  • 30opaczny — opacznyni «robiony, rozumiany itp. na opak, odwrotnie, inaczej niż trzeba; niewłaściwy, błędny, niestosowny» Opaczne postępowanie. Tłumaczyć coś w sposób opaczny …

    Słownik języka polskiego