(na uniwersytecie)

  • 51kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów …

    Słownik języka polskiego

  • 52nauka — ż III, CMs. nauce; lm D. nauk 1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień, wyrażonej w sądach prawdziwych i przypuszczeniach; dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości» Nauka polska. Nauki filozoficzne,… …

    Słownik języka polskiego

  • 53objąć — dk Xc, obejmę, obejmiesz, obejmij, objął, objęła, objęli, objęty, objąwszy obejmować ndk IV, objąćmuję, objąćmujesz, objąćmuj, objąćował, objąćowany 1. «otoczyć ramionami, rękami; ogarnąć» Objąć kogoś wpół. Objąć kogoś za szyję. ◊ Objąć kogoś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 54polonistyka — ż III, CMs. polonistykayce, blm 1. «nauka zajmująca się literaturą polską, językiem polskim, ich historią i stanem współczesnym» Osiągnięcia współczesnej polonistyki. 2. «wydział lub sekcja na uniwersytecie obejmujące studia z zakresu tej nauki»… …

    Słownik języka polskiego

  • 55postudiować — dk IV, postudiowaćdiuję, postudiowaćdiujesz, postudiowaćdiuj, postudiowaćował 1. «spędzić pewien czas na poznawaniu, badaniu, wertowaniu czegoś» Postudiować gwary. Postudiować encyklopedie, podręczniki. 2. «spędzić pewien czas na studiowaniu… …

    Słownik języka polskiego

  • 56przy — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi jego funkcję) w miejscowniku; sygnalizuje stosunek współwystępowania, styczności w czasie i przestrzeni; elementem, do którego coś jest odnoszone za pomocą przyimka przy może… …

    Słownik języka polskiego

  • 57romanista — m odm. jak ż IV, CMs. romanistaiście; lm M. romanistaiści, DB. romanistatów 1. «znawca języków i literatur romańskich» 2. «student romanistyki na uniwersytecie, absolwent tego wydziału» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 58romanistka — ż III, CMs. romanistkatce; lm D. romanistkatek 1. «specjalistka w zakresie romanistyki» 2. «studentka romanistyki na uniwersytecie, absolwentka tego wydziału» …

    Słownik języka polskiego

  • 59romanistyka — ż III, CMs. romanistykayce, blm «nauka o językach i literaturach romańskich; sekcja wydziału filologicznego na uniwersytecie obejmująca studia w tym zakresie» Studiować romanistykę. ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 60rusycystyka — ż III, CMs. rusycystykayce, blm 1. «nauka zajmująca się literaturą rosyjską, językiem rosyjskim, ich historią i stanem współczesnym» 2. «wydział na uniwersytecie obejmujący studia z zakresu tej nauki» Studiować rusycystykę. ‹n. łac.› …

    Słownik języka polskiego