(na pysku)

  • 31koczkodan — m IV, DB. a, Ms. koczkodannie; lm M. y «Cercopithecus, małpa wąskonosa z rodziny makakowatych, występująca w kilkunastu gatunkach, niewielka, o krótkim pysku, długim, niechwytnym ogonie; głównie roślinożerna, żyje w stadach w lasach afrykańskich» …

    Słownik języka polskiego

  • 32kolczatka — ż III, CMs. kolczatkatce; lm D. kolczatkatek 1. «obroża z tępymi kolcami używana do tresury psa» 2. roln. «brona z obrotowymi kolczastymi wałkami, używana do kruszenia twardej, zeskorupiałej powierzchni gleby; brona kolczasta» 3. zool.… …

    Słownik języka polskiego

  • 33mandryl — m I, DB. a; lm M. e, D. i ( ów) zool. «Mandrillus sphinx, małpa z nadrodziny małp wąskonosych o mocnej budowie i wydłużonym pysku, jaskrawo ubarwionym; żywi się owocami i drobnymi zwierzętami, żyje w zachodniej Afryce równikowej» …

    Słownik języka polskiego

  • 34mops — m IV, DB. a, Ms. mopssie; lm M. y «pies z rasy niedużych, łagodnych psów pokojowych, pochodzenia azjatyckiego, o kulistej głowie, krótkim pysku i dużych, okrągłych oczach, sierści krótkiej czarnej, brązowej lub płowej; w lm rasa tych psów» ◊ pot …

    Słownik języka polskiego

  • 35nakłaść — dk XI, nakłaśćkładę, nakłaśćkładziesz, nakłaśćkładź, nakłaśćkładł, nakłaśćkładziony, nakłaśćkładłszy «umieścić dużo czegoś na czymś» Nakłaść dużo kaszy na talerz. Nakłaść węgla do pieca. Nakłaść jabłek do kosza. ◊ pot. Nakłaść coś komuś w uszy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 36niedźwiedź — m I, DB. niedźwiedźedzia; lm M. niedźwiedźedzie, D. niedźwiedźedzi «Ursus, ssak drapieżny z rodziny o tej samej nazwie, obejmującej siedem gatunków; duże zwierzę o masywnej budowie ciała, krótkich silnych stopochodnych kończynach, szczątkowym… …

    Słownik języka polskiego

  • 37ostrowłosy — ∆ Terier ostrowłosy «pies myśliwski lub pokojowy o biało czarnej, łaciatej, ostrej sierści, ściętym pysku i charakterystycznie sztywnych nogach; w lm rasa tych psów» …

    Słownik języka polskiego

  • 38pekińczyk — m III, DB. a, N. pekińczykkiem 1. lm M. pekińczykycy, DB. ów «mieszkaniec Pekinu, stolicy Chin» 2. lm MB. i «pies pokojowy karłowatego wzrostu, o płaskiej głowie, krótkim pysku i długiej, prostej sierści białorudej lub czarnej; w lm rasa tych… …

    Słownik języka polskiego

  • 39piła — ż IV, CMs. pile; lm D. pił 1. «narzędzie ręczne lub maszynowe do przecinania materiałów (drewna, metali, kości, kamieni itp.), zwykle mające postać uzębionej stalowej listwy lub tarczy» Piła ręczna, mechaniczna. Piły elektryczne, pneumatyczne.… …

    Słownik języka polskiego

  • 40piłowaty — 1. «podobny do piły, ząbkowany jak piła» 2. pot. «nudnawy, nieciekawy; mający w sobie coś z nudziarza, pedanta» Piłowate przedstawienie. 3. zool. piłowate «Pristidae, rodzina ryb morskich z rzędu płaszczek, o kształcie ciała jak u rekinów, o… …

    Słownik języka polskiego