(na ludzi)

  • 91ród — m IV, D. rodu, Ms. rodzie; lm M. rody 1. «u ludów pierwotnych samodzielna jednostka gospodarczo społeczna w obrębie plemienia, obejmująca pewną liczbę rodzin wywodzących się od wspólnego przodka» Naczelnik rodu. Rody wchodzące w skład plemienia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 92samotnictwo — n III, Ms. samotnictwowie, blm «życie w samotności, w odosobnieniu; stronienie od ludzi» Po okresie samotnictwa tęsknił za towarzystwem ludzi …

    Słownik języka polskiego

  • 93seans — m IV, D. u, Ms. seanssie; lm M. e ( y) 1. «zebranie, zgromadzenie ludzi, w czasie którego odbywa się jakiś pokaz, najczęściej filmowy» Seans filmowy. Seans rozpoczyna się, trwa, kończy się. Wszystkie seanse odbywały się przy pełnej widowni. ∆… …

    Słownik języka polskiego

  • 94sól — ż V, DCMs. soli; lm M. sole, D. soli, N. solami 1. «skała osadowa pochodzenia chemicznego składająca się głównie z halitu; bezbarwny, przezroczysty minerał powstający wskutek odparowywania płytkich zatok morskich i słonych jezior; używana głównie …

    Słownik języka polskiego

  • 95straż — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. «strzeżenie kogoś lub czegoś przed niebezpieczeństwem, zniszczeniem, kradzieżą, zaginięciem itp., pilnowanie kogoś, żeby nie uciekł; dozór nad kimś lub nad czymś, służba wartownicza» Straż nad więźniami. Stać na… …

    Słownik języka polskiego

  • 96strzelać — ndk I, strzelaćam, strzelaćasz, strzelaćają, strzelaćaj, strzelaćał, strzelaćany strzelić dk VIa, strzelaćlę, strzelaćlisz, strzel, strzelaćlił, strzelaćlony 1. «wypuszczać pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.; o broni palnej: wyrzucać… …

    Słownik języka polskiego

  • 97transport — m IV, D. u, Ms. transportrcie; lm M. y 1. «przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji; środki przewozu; także dział gospodarki obejmujący ogół środków i działań związanych z przewozem» Transport morski, kolejowy, kołowy, lądowy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 98wystrzelić — dk VIa, wystrzelićlę, wystrzelićlisz, wystrzelićstrzel, wystrzelićlił, wystrzelićlony wystrzelać ndk a. dk I, wystrzelićam, wystrzelićasz, wystrzelićają, wystrzelićaj, wystrzelićał, wystrzelićany, wystrzeliwać ndk VIIIb, wystrzelićwuję,… …

    Słownik języka polskiego

  • 99zaludniać — ndk I, zaludniaćam, zaludniaćasz, zaludniaćają, zaludniaćaj, zaludniaćał, zaludniaćany zaludnić dk VIa, zaludniaćnię, zaludniaćnisz, zaludniaćnij, zaludniaćnił, zaludniaćniony «czynić jakiś teren ludnym, zamieszkanym, obsadzać ludnością;… …

    Słownik języka polskiego

  • 100zaludnienie — n I 1. rzecz. od zaludnić. 2. «ogół ludzi zamieszkujących dany obszar; ludność, populacja» Powiększyć, zmniejszyć zaludnienie jakiegoś obszaru. ∆ Gęstość zaludnienia «liczba ludzi mieszkających na danym obszarze na powierzchni 1 km2» …

    Słownik języka polskiego