(na ludzi)

  • 81plutokracja — ż I, DCMs. plutokracjacji, blm 1. «forma rządów, sprawowanie władzy przez ludzi najbogatszych» 2. «warstwa społeczna składająca się z ludzi najbogatszych (niezależnie od ich pochodzenia)» Obracać się w kołach plutokracji. ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 82pławić — ndk VIa, pławićwię, pławićwisz, pław, pławićwił, pławićwiony «zanurzać, moczyć kogoś lub coś w wodzie, kąpać w rzece, jeziorze itp.; wpędzać, wrzucać do wody» Pławić bydło. Pławić konie w rzece. W średniowieczu pławiono czarownice. pławić się… …

    Słownik języka polskiego

  • 83pogotowie — n I 1. blm «należyte przygotowanie, stan gotowości do natychmiastowego działania» Pogotowie bojowe. Ostre pogotowie. Być w stałym pogotowiu. Postawić ludzi w stan pogotowia. ∆ hand. Pogotowie kasowe «określona suma pieniędzy, która musi znajdować …

    Słownik języka polskiego

  • 84pokolenie — n I; lm D. pokolenieeń 1. «potomstwo tych samych rodziców» Rodzina składająca się z kilku pokoleń. Pamiątki, tradycje rodzinne przekazywane z pokolenia na pokolenie. Choroba występująca w drugim pokoleniu. ∆ biol. Przemiana pokoleń «następstwo… …

    Słownik języka polskiego

  • 85poodpychać — dk I, poodpychaćam, poodpychaćasz, poodpychaćają, poodpychaćaj, poodpychaćał, poodpychaćany 1. «odepchnąć kolejno wielu ludzi, wiele rzeczy itp.» Poodpychał wszystkich w kolejce. 2. «spowodować niechęć wielu osób; zrazić czymś wiele osób,… …

    Słownik języka polskiego

  • 86pozabijać — dk I, pozabijaćam, pozabijaćasz, pozabijaćają, pozabijaćaj, pozabijaćał, pozabijaćany 1. «zabić, uśmiercić wielu ludzi lub wiele zwierząt; pomordować» Na polu bitwy leżały pozabijane konie. 2. «przez zabicie czymś (przybicie czegoś) zatkać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 87pozganiać — dk I, pozganiaćam, pozganiaćasz, pozganiaćają, pozganiaćaj, pozganiaćał, pozganiaćany 1. «zegnać, wygonić skądś wiele zwierząt (potocznie: ludzi)» Pozganiać muchy ze stołu. Pozganiać dzieci z trawnika. 2. «zegnać, spędzić razem wiele zwierząt… …

    Słownik języka polskiego

  • 88praca — ż II, DCMs. pracacy; lm D. prac 1. «świadoma, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych, będąca podstawą i warunkiem istnienia i rozwoju społeczeństwa; wykonywany zawód, zajęcie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 89pustka — ż III, CMs. pustkatce; lm D. pustkatek 1. «puste, niczym lub nikim nie wypełnione wnętrze czegoś; brak czegokolwiek w jakimś pomieszczeniu, na jakiejś przestrzeni; bycie pustym» Pustka na widowni, na ulicy. Po wyjeździe dzieci zapanowała w domu… …

    Słownik języka polskiego

  • 90rojowisko — n II, D. rojowiskoka, N. rojowiskokiem; lm D. rojowiskoisk 1. «ruchliwy, poruszający się tłum, gromada, duża liczba czegoś; kłębowisko, mrowie» Rojowisko ludzi. 2. «miejsce, na którym tłoczy się i porusza duża gromada ludzi, zwierząt; miejsce,… …

    Słownik języka polskiego