(na ludzi)

  • 71mizantrop — m IV, DB. a, Ms. mizantroppie; lm M. i, DB. ów «człowiek stroniący od ludzi, unikający ludzi; samotnik, odludek» Stać się mizantropem. ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 72natłok — m III, D. u, N. natłokkiem, blm «stłoczenie, tłumny napływ; ścisk; wielka liczba ludzi lub rzeczy razem stłoczonych, zgromadzonych; tłum, ciżba» Natłok ludzi. Natłok samochodów. przen. «ogrom, mnóstwo, nawał, napływ» Natłok myśli, słów,… …

    Słownik języka polskiego

  • 73nietowarzyski — nietowarzyskiscy «nie będący towarzyskim, niechętnie przebywający wśród ludzi, stroniący od ludzi, od rozmów z nimi» Nietowarzyski sąsiad …

    Słownik języka polskiego

  • 74niewolnictwo — n III, Ms. niewolnictwowie, blm hist. «zjawisko społeczne polegające na tym, że pewna grupa ludzi stanowiła własność innych ludzi, którzy mogli nimi swobodnie rozporządzać» …

    Słownik języka polskiego

  • 75noclegownia — ż I, DCMs. noclegowniani; lm D. noclegowniani «miejsce przeznaczone na nocleg dla ludzi będących w podróży, zwłaszcza dla pracowników komunikacji (np. dla kolejarzy); także miejsce na nocleg dla ludzi bezdomnych» Noclegownia dla maszynistów …

    Słownik języka polskiego

  • 76obóz — m IV, D. obozu, Ms. obozie; lm M. obozy 1. «zespół namiotów usytuowanych pod gołym niebem, przeznaczonych na dłuższy odpoczynek dla większej grupy osób» Rozbić, zwinąć obóz. Rozłożyć się, stanąć obozem. 2. «rodzaj kursu gromadzącego na pewien… …

    Słownik języka polskiego

  • 77odosobnić — dk VIa, odosobnićnię, odosobnićnisz, odosobnićnij, odosobnićnił, odosobnićniony odosabniać a. odosobniać ndk I, odosobnićam, odosobnićasz, odosobnićają, odosobnićaj, odosobnićał, odosobnićany «oddzielić kogoś albo coś od otoczenia, odseparować od …

    Słownik języka polskiego

  • 78ogólnoludzki — «dotyczący wszystkich ludzi, właściwy ogółowi ludzi; powszechny» Ogólnoludzkie potrzeby, problemy …

    Słownik języka polskiego

  • 79oswajać — ndk I, oswajaćam, oswajaćasz, oswajaćają, oswajaćaj, oswajaćał, oswajaćany oswoić dk VIa, oswoję, oswajaćisz, oswój, oswajaćił, oswojony 1. «przyzwyczajać do kogoś, do czegoś, zaznajamiać, zapoznawać z czymś» Oswoić czytelników z nowym kierunkiem …

    Słownik języka polskiego

  • 80pajdokracja — ż I, DCMs. pajdokracjacji, blm 1. «rządy ludzi bardzo młodych, niedoświadczonych; grupa takich ludzi sprawująca rządy» 2. «w pedagogice: przecenianie dziecięcych potrzeb wynikających z indywidualności dzieci, z jednoczesnym pomniejszaniem wymogów …

    Słownik języka polskiego