(na brzegu)

  • 91klif — m IV, D. u, Ms. kliffie; lm M. y geol. «urwisko brzegu morskiego powstałe na wysokich wybrzeżach wskutek niszczącej działalności fal morskich» ‹ang.› …

    Słownik języka polskiego

  • 92krajka — ż III, CMs. krajkajce; lm D. krajkajek 1. «rodzaj pasa lub wstążki, zwykle wzorzystej, tkanej z grubych nici wełnianych; w ubiorach ludowych używane do przewiązywania w pasie lub naszywane na brzegu spódnicy» 2. «wzmocniony brzeg tkaniny lub… …

    Słownik języka polskiego

  • 93kucać — ndk I, kucaćam, kucaćasz, kucaćają, kucaćaj, kucaćał kucnąć dk Va, kucaćnę, kucaćniesz, kucaćnij, kucaćnął, kucaćnęła, kucaćnęli, kucaćnąwszy «przysiadać na zgiętych kolanach, siadać w kucki, skuliwszy się zajmować pozycję siedzącą» Kucnęła na… …

    Słownik języka polskiego

  • 94latać — ndk I, lataćam, lataćasz, lataćają, lataćaj, lataćał 1. «przebywać drogą powietrzną pewną przestrzeń (zwykle tam i na powrót albo co pewien czas); unosić się, krążyć w powietrzu, fruwać» Latać nisko, wysoko. Latać nad ziemią, nad wodą, nad… …

    Słownik języka polskiego

  • 95lewobrzeżny — «położony, znajdujący się na lewym brzegu rzeki» Lewobrzeżna Warszawa. Lewobrzeżne dopływy rzeki …

    Słownik języka polskiego

  • 96łódka — ż III, CMs. łódce; lm D. łódek 1. «mała łódź» Łódka rybacka. Płynąć, przeprawiać się łódką. Łódka odbiła od brzegu. 2. bot. → łódeczka w zn. 2* wojsk. Łódka nabojowa «listwa metalowa ułatwiająca ładowanie karabinu automatycznego nabojami, których …

    Słownik języka polskiego

  • 97łódź — ż V, DCMs. łodzi; lm M. łodzie, D. łodzi «mały statek wodny o płytkim zanurzeniu poruszany wiosłami, żaglem lub za pomocą silnika; służy do celów rybackich, sportowych i komunikacji wodnej» Łódź sportowa, motorowa, spacerowa. Spuszczono łódź na… …

    Słownik języka polskiego

  • 98łzowy — przym. od łza ∆ anat. Gruczoły łzowe «gruczoły wydzielające ciecz łzową; u ssaków i człowieka położone pod spojówką, przy zewnętrznym górnym brzegu oczodołu» …

    Słownik języka polskiego

  • 99matecznik — m III, D. a, N. matecznikkiem; lm M. i 1. «trudno dostępne miejsce w puszczy, gdzie są legowiska zwierzyny leśnej (zwłaszcza grubego zwierza); gęstwina w głębi puszczy, ostęp leśny» Wypłoszyć zwierzę z matecznika. Zwierz zaszył się w mateczniku.… …

    Słownik języka polskiego

  • 100miałkość — ż V, DCMs. miałkośćści, blm rzecz. od miałki a) w zn. 1: Mąka nadzwyczajnej miałkości. b) w zn. 2: Miałkość jeziora przy brzegu. przen. Miałkość umysłu, charakteru. Miałkość czyjejś ambicji, czyjegoś talentu …

    Słownik języka polskiego