(na brzegu)

  • 111odpływ — m IV, D. u, Ms. odpływwie; lm M. y 1. «odpływanie, ustępowanie jakiejś cieczy; uchodzenie pary, gazów itp.» Regulować odpływ wody ze stawu. Zamknąć odpływ pary. przen. Odpływ ludzi ze wsi do miasta. Odpływ złota z banku, z kraju. 2. zwykle w lm… …

    Słownik języka polskiego

  • 112odrzucić — dk VIa, odrzucićcę, odrzucićcisz, odrzucićrzuć, odrzucićcił, odrzucićcony odrzucać ndk I, odrzucićam, odrzucićasz, odrzucićają, odrzucićaj, odrzucićał, odrzucićany 1. «rzucając oddalić coś od siebie, odepchnąć kogoś lub coś, odłożyć coś na bok… …

    Słownik języka polskiego

  • 113osęka — ż III, CMs. osęce; lm D. osęk 1. «długi drąg zakończony hakiem stalowym i ostrym szpicem, używany na łodziach przy odbijaniu lub dobijaniu do brzegu, a także jako sprzęt pożarniczy; bosak» 2. «rodzaj żelaznych wideł do łowienia ryb podpływających …

    Słownik języka polskiego

  • 114ostroga — ż III, CMs. ostrogaodze; lm D. ostróg 1. «kabłąk metalowy z kolcem lub zębatym kółkiem, gwiazdką itp. przypinany do butów, ułatwiający jeźdźcom prowadzenie konia, głównie przyspieszenie jego biegu» ◊ Dać koniowi ostrogę «przynaglić konia do biegu …

    Słownik języka polskiego

  • 115palowy — «umieszczony, zbudowany na palach» Osady palowe. Most palowy. ∆ bot. Korzeń palowy «u niektórych gatunków roślin: korzeń zarodkowy rosnący prosto w dół i przewyższający swoją grubością i długością korzenie boczne» palowe blm w użyciu rzecz.… …

    Słownik języka polskiego

  • 116pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …

    Słownik języka polskiego

  • 117pełzacz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. B.=D. rzad. «ten, co pełza» Wąż pełzacz. 2. B.=D.; lm DB. y ( ów) rzad. «człowiek płaszczący się; pochlebca» 3. B.=D. zool. «Certhia, mały ptak leśny z rzędu wróblowatych, o sztywnym ogonie służącym jako podpora …

    Słownik języka polskiego

  • 118pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy …

    Słownik języka polskiego

  • 119pikot — m IV, D. u, Ms. pikotocie; lm M. y zwykle w lm «pętelki robione szydełkiem na brzegu serwetki, chusteczki itp. lub stanowiące wykończenie koronki nicianej» Dekolt bluzki wykończony pikotami. ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 120płytki — płytkitcy, płytkitszy 1. «mający małą głębokość, małą odległość od powierzchni, poziomu, brzegu, krawędzi do dna, w dół, w głąb» Płytka kałuża, rzeka. Płytka woda. Płytkie miejsce w rzece, w jeziorze. Płytki dół, rów. Płytka studnia. Płytka… …

    Słownik języka polskiego