(lekko)

  • 71chodnik — m III, D. a, N. chodnikkiem; lm M. i 1. «przejście dla pieszych, często wyłożone płytami, kamieniami itp.; zwłaszcza: część ulicy po obu stronach jezdni przeznaczona dla ruchu pieszego; trotuar» Asfaltowy, betonowy, brukowany chodnik. Przejść… …

    Słownik języka polskiego

  • 72chrupki — «wydający charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, kruszeniu, łamaniu; chrupiący; kruchy, łamliwy» Chrupkie ciastka, placki. Chrupki śnieg. Chrupki trzask lodu. ∆ Chleb chrupki «lekko strawne pieczywo z gruboziarnistej żytniej mąki, rodzaj… …

    Słownik języka polskiego

  • 73chryzantema — ż IV, CMs. chryzantemamie; lm D. chryzantemaem «Chrysanthemum, roślina ozdobna z rodziny złożonych, mająca kwiaty różnobarwne, o promienistym układzie, uprawiana w 5 tysiącach odmian na kwietnikach oraz na kwiaty cięte; złocień» Złociste… …

    Słownik języka polskiego

  • 74ciężkość — ż V, DCMs. ciężkośćści, blm 1. «właściwość wszelkich ciał polegająca na przyciąganiu ich przez Ziemię; ciążenie; ciężar, waga czegoś» Jabłka odrywały się z drzewa na skutek swej ciężkości. Mimo swej ciężkości poruszał się lekko i zgrabnie. ∆ fiz …

    Słownik języka polskiego

  • 75ciupać — ndk IX, ciupię, ciupiesz, ciup, ciupaćał, ciupaćany ciupnąć dk Va, ciupaćnę, ciupaćniesz, ciupaćnij, ciupaćnął, ciupaćnęła, ciupaćnęli, ciupaćnięty, ciupaćnąwszy, gw. «lekko, słabo uderzać, zwłaszcza siekierą, rąbać na drobne kawałki» Ciupać… …

    Słownik języka polskiego

  • 76cynkowy — przym. od I cynk Cynkowe wiadro. ∆ Biel cynkowa «tlenek cynkowy stosowany w produkcji farb i lakierów, w kosmetyce, ceramice, jako wypełniacz tworzyw sztucznych itp.» ∆ Maść cynkowa «tlenek cynku zmieszany ze smalcem wieprzowym, stosowany w… …

    Słownik języka polskiego

  • 77czujnie — czujnieej przysłów. od czujny Pies czujnie nastawił uszu. Strzec czujnie domu. ◊ Spać, sypiać czujnie «spać, sypiać lekko, nie tracąc kontaktu z otaczającą rzeczywistością» …

    Słownik języka polskiego

  • 78ćmić — ndk VIa, ćmię, ćmisz, ćmij, ćmił 1. ćmiony «osłabiać widoczność, przyciemniać, przyćmiewać, przesłaniać» Mgła ćmi słońce. Łzy ćmią oczy. Przesądy światło ćmiące. (Mickiewicz) ◊ Ćmi w oczach «traci się możność rozróżniania przedmiotów» 2. «palić… …

    Słownik języka polskiego

  • 79delia — ż I, DCMs. delialii; lm D. delialii (delialij) «długi, lekko dopasowany wierzchni ubiór męski, podbity futrem, z szerokimi nie zszytymi rękawami i futrzanym kołnierzem; noszony w Polsce głównie w XVI XVIII w.» ‹tur.› …

    Słownik języka polskiego

  • 80delikatny — delikatnyni, delikatnyniejszy 1. «odznaczający się kruchością budowy, małą odpornością, subtelnością kształtów, rysów; niemasywny» Delikatna porcelana, roślina. Delikatne rysy twarzy. Człowiek delikatnej budowy, delikatnego zdrowia. 2.… …

    Słownik języka polskiego