(ku czemuś)

  • 81oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 82odezwać się — dk IX, odezwać sięzwę się, odezwać sięzwiesz się, odezwać sięzwij się, odezwać sięał się odzywać się ndk I, odezwać sięam się, odezwać sięasz się, odezwać sięają się, odezwać sięaj się, odezwać sięał się 1. «przemówić, powiedzieć coś; zagadnąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 83odmówić — dk VIa, odmówićwię, odmówićwisz, odmówićmów, odmówićwił, odmówićwiony odmawiać ndk I, odmówićam, odmówićasz, odmówićają, odmówićaj, odmówićał, odmówićany 1. «nie zgodzić się na zrobienie tego, o co ktoś prosił, czego żądał; nie zgodzić się na… …

    Słownik języka polskiego

  • 84opozycja — ż I, DCMs. opozycjacji; lm D. opozycjacji 1. «przeciwstawianie się komuś (czemuś) indywidualnie i doraźnie lub zespołowo w sposób zorganizowany; przeciwdziałanie, opór, protest» Gwałtowna, ostra opozycja. Opozycja przeciw komuś, czemuś. Budzić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 85opozycjonista — m odm. jak ż IV, CMs. opozycjonistaiście; lm M. opozycjonistaiści, DB. opozycjonistatów «osoba przeciwstawiająca się komuś lub czemuś, protestująca przeciwko czemuś; członek opozycji» …

    Słownik języka polskiego

  • 86oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… …

    Słownik języka polskiego

  • 87pastwa — ż IV, CMs. pastwawie, blm daw. «pokarm, żer (szczególnie dzikich zwierząt, zdobywany siłą); zdobycz, łup» dziś tylko we fraz. Być, stać się, paść itp. pastwą czegoś (np. ognia, pożaru, powodzi; rzadziej: kogoś, np. wroga) «stać się czyimś łupem,… …

    Słownik języka polskiego

  • 88pod — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia określające zlokalizowanie lub skierowanie czegoś poniżej jakiegoś przedmiotu oraz wyrażenia oznaczające przedmiot… …

    Słownik języka polskiego

  • 89podskoczyć — dk VIb, podskoczyćczę, podskoczyćczysz, podskoczyćskocz, podskoczyćczył podskakiwać ndk VIIIb, podskoczyćkuję, podskoczyćkujesz, podskoczyćkuj, podskoczyćiwał 1. «wykonać skok w górę, podskok; skacząc unieść się w górę; zerwać się z miejsca… …

    Słownik języka polskiego

  • 90pokierować — dk IV, pokierowaćruję, pokierowaćrujesz, pokierowaćruj, pokierowaćował, pokierowaćowany 1. «nadać kierunek czemuś, skierować kogoś, coś w którąś stronę; nadać czemuś określony tok» Pokierować rzekę w nowe koryto. Pokierować swoimi sprawami.… …

    Słownik języka polskiego