(krytykować)
11gromić — ndk VIa, gromićmię, gromićmisz, grom, gromićmił, gromićmiony 1. «ostro upominać, surowo krytykować; strofować, ganić, karcić» Gromić uczniów. Gromić kogoś spojrzeniem, wzrokiem. 2. książk. «zadawać porażkę; zwyciężać, rozbijać» Gromić przeciwnika …
12imiennie — «używając imienia, nazwiska, nazwy; wymieniając czyjeś nazwisko, jakąś nazwę» Krytykować kogoś imiennie. Wskazać imiennie winnych katastrofy. Wymieniono kogoś imiennie w rozkazie dziennym …
13krytykant — m IV, DB. a, Ms. krytykantncie; lm M. krytykantnci, DB. ów «ten, kto stale krytykuje, kto lubi krytykować» …
14krytykowanie — n I rzecz. od krytykować …
15najeżdżać — ndk I, najeżdżaćam, najeżdżaćasz, najeżdżaćają, najeżdżaćaj, najeżdżaćał, najeżdżaćany 1. forma ndk czas. najechać (p.) 2. posp. «ostro krytykować kogoś, powstawać przeciw komuś, zarzucać coś komuś» Najeżdżać na kogoś bez powodu …
16nicować — ndk IV, nicowaćcuję, nicowaćcujesz, nicowaćcuj, nicowaćował, nicowaćowany «przerabiać, odnawiać jakąś część garderoby, odwracając tkaninę na lewą stronę» Nicowany płaszcz. Nicowana marynarka. Nicować spodnie. przen. «roztrząsać, rozpatrywać coś… …
17ostrzyć — ndk VIb, ostrzę, ostrzysz, ostrz, ostrzył, ostrzony «pocierając o coś, zwykle o specjalny kamień, odpowiednio szlifując, czynić coś ostrym, przywracać czemuś zdolność kłucia, cięcia, kaleczenia» Ostrzyć kosę, nóż, brzytwę. ◊ pot. Ostrzyć sobie… …
18piętnować — ndk IV, piętnowaćnuję, piętnowaćnujesz, piętnowaćnuj, piętnowaćował, piętnowaćowany 1. «uznawać coś za zło, za hańbę, surowo osądzać, ostro potępiać kogoś lub coś (zwykle wobec opinii ogółu, środowiska)» Piętnować przekupstwo, donosicielstwo,… …
19szczędzić — ndk VIa, szczędzićdzę, szczędzićdzisz, szczędź, szczędzićdził «oszczędnie czegoś używać; żałować, oszczędzać, skąpić (dziś zwykle z przeczeniem)» Nie szczędzić kosztów, ofiar, pieniędzy, sił, starań. Nie szczędzić pochwał, rad, uwag. Szczędziła… …
20totalnie — książk. przysłów. od totalny Potępiać, krytykować coś totalnie …
