(klisza)

  • 11kliszka — ż III, CMs. kliszkaszce; lm D. kliszkaszek zdr. od klisza (tylko w zn. 2) Kliszki tytułowe …

    Słownik języka polskiego

  • 12kliszograf — m IV, D. u, Ms. kliszograffie; lm M. y druk. «maszyna do wykonywania klisz drukarskich metodą grawerowania fotoelektrycznego» ‹klisza + gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 13kontra — I ż IV, CMs. kontratrze; lm D. kontr 1. karc. «zobowiązanie się gracza wobec partnera do niedopuszczenia licytującego przeciwnika do wygranej» 2. druk. «kreskowa klisza drukarska, dająca na odbitce odwrotny w stosunku do oryginału układ plam… …

    Słownik języka polskiego

  • 14kreskówka — ż III, CMs. kreskówkawce; lm D. kreskówkawek 1. «film rysunkowy» 2. druk. «drukarska klisza kreskowa» …

    Słownik języka polskiego

  • 15matryca — ż II, DCMs. matrycacy; lm D. matrycayc 1. cyber. «w obwodach połączonych: zespół elementów, takich jak np. diody, rdzenie magnetyczne, przekaźniki, przeznaczonych do wykonywania określonej funkcji, np. do przechodzenia z jednego systemu… …

    Słownik języka polskiego

  • 16matrycowy — przym. od matryca (zwykle w zn. 2 i 3) a) w zn. 2: Matrycowy odlew czcionki. Karton matrycowy. Klisza matrycowa. b) w zn. 3: Kucie matrycowe …

    Słownik języka polskiego

  • 17negatyw — m IV, D. u, Ms. negatywwie; lm M. y 1. «obraz fotograficzny, na którym w fotografii czarno białej wartości tonalne są odwrócone (miejsca ciemne w rzeczywistości są tu jasne i na odwrót), zaś w fotografii barwnej barwy fotografowanego przedmiotu… …

    Słownik języka polskiego

  • 18panchromatyczny — fot. «wrażliwy na prawie wszystkie barwy; barwoczuły» Błona, klisza panchromatyczna. Materiał panchromatyczny …

    Słownik języka polskiego

  • 19płyta — ż IV, CMs. płycie; lm D. płyt 1. «bryła ograniczona dwiema równoległymi płaszczyznami, której grubość jest znacznie mniejsza od pozostałych wymiarów; płaski, cienki, zwykle foremny blok kamienia, betonu, szkła, metalu itp., stosowany m.in. w… …

    Słownik języka polskiego

  • 20światło — n III, Ms. świetle; lm D. światłoteł 1. «promieniowanie elektromagnetyczne działające na oko ludzkie, wywołujące wrażenia wzrokowe, ułatwiające dostrzeganie i rozróżnianie przedmiotów, ich wielkości, kształtu, barwy i ruchu» Jaskrawe, oślepiające …

    Słownik języka polskiego