(jedzenie)

  • 71przepyszny — «bardzo piękny, wspaniały, okazały; bardzo dobry, świetny, doskonały; wyborny, wyśmienity w smaku» Przepyszny salon. Przepyszny samochód. Przepyszne stroje, klejnoty. Przepyszny dowcip, kawał. Przepyszny humor. Przepyszna zabawa. Przepyszna… …

    Słownik języka polskiego

  • 72przeżreć — dk XI, przeżrećżrę, przeżrećżresz, przeżrećżryj, przeżrećżarł, przeżrećżarty, przeżrećżarłszy przeżerać ndk I, przeżrećam, przeżrećasz, przeżrećają, przeżrećaj, przeżrećał, przeżrećany 1. «o rdzy, wodzie, różnego rodzaju środkach chemicznych:… …

    Słownik języka polskiego

  • 73pyszność — ż V, DCMs. pysznośćści; lm D. pysznośćści zwykle w lm «doskonałe, wyśmienite jedzenie, napoje» Na kolację przygotowała same pyszności. Lodówka pełna pyszności. pyszności w połączeniu z innym rzeczownikiem (oznaczającym potrawę, napój) pełni… …

    Słownik języka polskiego

  • 74pyszny — pysznyni, pysznyniejszy 1. «pełen pychy, zarozumiały, wyniosły, dumny» Pyszny władca. 2. «bardzo dobry, doskonały, świetny, wspaniały, znakomity» Pyszne jedzenie. Pyszna pogoda, zabawa. Pyszny dowcip. Najpyszniejsze jabłka. z pyszna tylko we fraz …

    Słownik języka polskiego

  • 75rozbabrać — dk IX, rozbabraćbrzę, rozbabraćbrzesz, rozbabraćbabrz, rozbabraćał, rozbabraćany a. I, rozbabraćam, rozbabraćasz, rozbabraćają, rozbabraćaj, rozbabraćał rozbabrywać ndk VIIIa, rozbabraćruję, rozbabraćrujesz, rozbabraćruj, rozbabraćywał,… …

    Słownik języka polskiego

  • 76rozgrzebać — dk IX, rozgrzebaćbię, rozgrzebaćbiesz, rozgrzebaćgrzeb, rozgrzebaćał, rozgrzebaćany rozgrzebywać ndk VIIIa, rozgrzebaćbuję, rozgrzebaćbujesz, rozgrzebaćbuj, rozgrzebaćywał, rozgrzebaćywany «grzebiąc rozgarnąć, rozrzucić coś; rozryć, rozkopać»… …

    Słownik języka polskiego

  • 77rozpaprać — dk IX, rozpapraćprzę, rozpapraćprzesz, rozpapraćpaprz, rozpapraćał, rozpapraćany 1. pot. «paprząc rozrzucić coś, zrobić nieporządek w czymś» Rozpaprać jedzenie na talerzu. 2. pot. «zacząć coś i nie skończyć» Rozpaprać robotę …

    Słownik języka polskiego

  • 78rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… …

    Słownik języka polskiego

  • 79skąpić — ndk VIa, skąpićpię, skąpićpisz, skąp, skąpićpił «nadmiernie oszczędzać, chcieć jak najmniej wydawać, żałować czegoś sobie lub innym» Skąpić masła. Skąpić dzieciom mleka. Skąpić na jedzeniu, na jedzenie. przen. Natura nie skąpiła mu zdrowia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 80smakowitość — ż V, DCMs. smakowitośćści 1. blm rzecz. od smakowity Smakowitość zapachów, potraw. Jedzenie o niezwykłej smakowitości. 2. lm MD. smakowitośćści zwykle w lm «coś bardzo smacznego, ulubionego; przysmaki, smakołyki» Na stole pełno smakowitości.… …

    Słownik języka polskiego