(jedzenie)

  • 31dosolić — dk VIa, dosolićlę, dosolićlisz, dosolićsól, dosolićlił, dosolićlony dosalać ndk I, dosolićam, dosolićasz, dosolićają, dosolićaj, dosolićał, dosolićany 1. «skończyć solenie» Dosolić zapasy mięsa. 2. «posolić dodatkowo coś nie dosyć słonego, więcej …

    Słownik języka polskiego

  • 32gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …

    Słownik języka polskiego

  • 33i — 1. «litera oznaczająca samogłoskę i (np. w wyrazach: ile, iść) lub miękkość poprzedzającej spółgłoski (np. w wyrazach: biały, miasto, wiedza, ciocia, siano) albo oznaczająca jednocześnie: samogłoskę i oraz miękkość głoski poprzedzającej (np. w… …

    Słownik języka polskiego

  • 34jadło — n III, Ms. jadle zwykle blm, przestarz. «pokarm, żywność, pożywienie, jedzenie» Pożywne, obfite jadło. Skąpić komuś jadła. Krzepić się jadłem …

    Słownik języka polskiego

  • 35jedzeniowy — rzad. przym. od jedzenie (tylko w zn. 2) Zapasy jedzeniowe …

    Słownik języka polskiego

  • 36jedzonko — n II, N. jedzonkokiem, blm zdr. od jedzenie (tylko w zn. 2) Pyszne jedzonko …

    Słownik języka polskiego

  • 37jeść — ndk, jem, jesz, jedzą, jedz, jadł, jedli, jedzony 1. «spożywać pokarmy przeżuwając i połykając» Jeść chciwie, łapczywie. Jeść ze smakiem, z apetytem. Jeść obiad, śniadanie, kolację. Jeść łyżką, widelcem, palcami. Jeść z miski, z talerza. Jeść… …

    Słownik języka polskiego

  • 38kąsek — m III, D. kąsekska, N. kąsekskiem; lm M. kąsekski, D. kąseksków 1. «kawałek czegoś jadalnego; coś jadalnego, jedzenie, potrawa» Najlepszy, smaczny kąsek. Kąsek mięsa. ◊ Łakomy kąsek «przedmiot pożądania, wart starań i zabiegów» 2. przestarz.… …

    Słownik języka polskiego

  • 39konsumpcja — ż I, DCMs. konsumpcjacji, blm 1. «jedzenie, spożywanie, spożycie» Zajęci byli konsumpcją obiadu. 2. «używanie, użytkowanie czegoś» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 40krasić — ndk VIa, kraszę, krasićsisz, kraś, krasićsił, kraszony 1. «zaprawiać jedzenie okrasą; dodawać do jedzenia tłuszczu, śmietany itp.» Krasić kaszę masłem, słoniną. 2. poet. «zdobić, upiększać» Krasił ją wdzięk młodości. 3. reg. «barwić, farbować… …

    Słownik języka polskiego