(insan)
31insan müsveddesi — sf. Bir insanda bulunması gerekli niteliklerden yoksun olan (kimse) …
32insan yedisinde ne ise yetmişinde de odur — kişinin çocukluğundaki huyları, özellikleri değişmez, yaşlılığında da sürer anlamında kullanılan bir söz …
33insan kendini beğenmese çatlar — herkes kendini beğenir; bu, kendi aklını beğenmesinin sonucudur anlamında kullanılan bir söz …
34insan insanın şeytanıdır — uygunsuz arkadaş, insanı doğru yoldan saptırır, kötülüğe sürükler anlamında kullanılan bir söz …
35insan yükü ağırdır — hiçbir kimse başka bir kimseye yük olmamalıdır anlamında kullanılan bir söz …
36insan çeşit çeşit, yer damar damar — toprağın her kesimi ayrı ayrı nitelikler taşıdığı gibi, insanlar da küme küme ve tek tek birbirlerinden ayrı nitelikler taşırlar anlamında kullanılan bir söz …
37insan beşer, kuldur şaşar — kişinin zaman zaman şaşırmasını, yanılmasını hoş görmek gerekir anlamında kullanılan bir söz …
38insan ayaktan, at tırnaktan kapar — birçok hastalık insana ayağını üşütmesinden, ata da tırnağı yoluyla gelir anlamında kullanılan bir söz …
39insan eli değmemiş (veya dokunmamış) — bakımsız kalmış yer …
40insan eti yemek — birini çekiştirmek …