(gwałtowny ruch)

  • 1ruch — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokonująca się w czasie zmiana położenia obiektu względem wyróżnionego układu odniesienia; bieg, lot, obieg, poruszanie się, przemieszczanie …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2wir — m IV, D. u, Ms. wirze; lm M. y 1. «szybki, często gwałtowny ruch obrotowy cząstek wody lub powietrza (albo innej cieczy czy gazu) dokoła jakiejś osi; miejsce, w którym powstaje ten ruch» Gwałtowny, szybki wir. Wir powietrzny, wodny, rzeczny. Wir… …

    Słownik języka polskiego

  • 3rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4podrzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podrzucaćam, podrzucaća, podrzucaćają, podrzucaćany {{/stl 8}}– podrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, podrzucaćcę, podrzucaćci, podrzucaćrzuć, podrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 5skokowy — 1. «dotyczący skoków, służący do wykonywania skoków» Narty skokowe. ∆ anat. Kość skokowa «u ssaków: jedna z kości stępu łącząca się stawowo z końcem dolnym kości goleni; u ptaków: odcinek stopy powstały z zespolenia części kości stępu i… …

    Słownik języka polskiego

  • 6szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 7targać — ndk I, targaćam, targaćasz, targaćają, targaćaj, targaćał, targaćany targnąć dk Va, targaćnę, targaćniesz, targaćnij, targaćnął, targaćnęła, targaćnęli, targaćnięty, targaćnąwszy 1. «pociągać coś gwałtownym ruchem, z pewną siłą, szarpać; wichrzyć …

    Słownik języka polskiego

  • 8wyrzut — m IV, D. u, Ms. wyrzutucie; lm M. y 1. «żal, pretensja o coś; wymówka, zarzut, karcąca uwaga» Bolesny, gorzki, niemy wyrzut. Spojrzenie pełne wyrzutu. Powiedzieć coś z wyrzutem. Robić, czynić komuś, sobie wyrzuty (za coś). ◊ Wyrzuty sumienia… …

    Słownik języka polskiego

  • 9podryw — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. podrywwie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zachowanie mające na celu zawarcie bliższej znajomości z osobą płci przeciwnej; zalecanie się, umizgi,… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 10podrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podrywaćam, podrywaća, podrywaćają, podrywaćany {{/stl 8}}– poderwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, podrywaćrwę, podrywaćrwie, podrywaćrwij, podrywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień