(gromadzić)

  • 31kumulować — ndk IV, kumulowaćluję, kumulowaćlujesz, kumulowaćluj, kumulowaćował, kumulowaćowany «skupiać, gromadzić, łączyć» Kumulować podatki. Rośliny kumulują wodę w tkankach. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 32łączyć — ndk VIb, łączyćczę, łączyćczysz, łącz, łączyćczył, łączyćczony 1. «spajać, wiązać w całość» Kanał łączy morze z jeziorem. Łączyła ich przyjaźń. Łączyć przyjemne z pożytecznym. ◊ Nic nas z sobą nie łączy «jesteśmy dla siebie obcy, żadne sprawy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 33magazynować — ndk IV, magazynowaćnuję, magazynowaćnujesz, magazynowaćnuj, magazynowaćował, magazynowaćowany «składać, przechowywać w magazynie» Magazynować materiały, surowce, towary. przen. «gromadzić, odkładać» Korzenie niektórych roślin magazynują składniki …

    Słownik języka polskiego

  • 34od — «przyimek łączący się z rzeczownikami w dopełniaczu (rzadko z innymi częściami mowy)» 1. «odnosi się do wyrazów określających przedmioty, z których strony dociera odbierane przez kogoś wrażenie, od których zaczyna się jakaś czynność lub stan»… …

    Słownik języka polskiego

  • 35ogniskować — ndk IV, ogniskowaćkuję, ogniskowaćkujesz, ogniskowaćkuj, ogniskowaćował, ogniskowaćowany «skupiać w jednym punkcie, w jednym ośrodku, gromadzić wokół czegoś, rzadziej wokół kogoś; koncentrować, ześrodkowywać» Soczewka ogniskująca promienie… …

    Słownik języka polskiego

  • 36organizować — ndk IV, organizowaćzuję, organizowaćzujesz, organizowaćzuj, organizowaćował, organizowaćowany 1. «urządzać, zakładać; układać w pewne formy, podporządkowywać normom; wprowadzać do czegoś ład» Organizować bal, wieczorek taneczny, wycieczkę,… …

    Słownik języka polskiego

  • 37otaczać — ndk I, otaczaćam, otaczaćasz, otaczaćają, otaczaćaj, otaczaćał, otaczaćany otoczyć dk VIb, otaczaćczę, otaczaćczysz, otocz, otaczaćczył, otaczaćczony 1. «okalać coś dookoła, rozciągać się dookoła czegoś; tworzyć osłonę, okrywę wokół czegoś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 38pieniądz — m II, D. a; lm M. e, D. pieniądzniędzy, N. pieniądzniędzmi «środek płatniczy przyjmowany w zamian za towary, usługi lub zwalniający od zobowiązań; moneta lub banknot obiegowy; także: fundusz, majątek, zasoby pieniężne» Pieniądz papierowy.… …

    Słownik języka polskiego

  • 39piętrzyć — ndk VIb, piętrzyćrzę, piętrzyćrzysz, piętrz, piętrzyćrzył, piętrzyćrzony «układać w stos coraz wyższy, gromadzić coś wznosząc coraz wyżej, piętrami, warstwami, jedno nad drugim; dźwigać coraz wyżej» Wiatr piętrzył fale morskie. ∆ Budowla… …

    Słownik języka polskiego

  • 40skarb — m IV, D. u, Ms. skarbbie; lm M. y 1. częściej w lm «zbiór kosztowności, rzeczy drogocennych; majątek, bogactwo» Skarb rodzinny. Gromadzić skarby. ◊ Za skarby świata, za żadne skarby, za skarby «w żadnym wypadku, za nic w świecie, pod żadnym… …

    Słownik języka polskiego