(doręczyć)
1doręczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}doręczać {{/stl 7}} …
2doręczyć — dk VIb, doręczyćczę, doręczyćczysz, doręczyćręcz, doręczyćczył, doręczyćczony doręczać ndk I, doręczyćam, doręczyćasz, doręczyćają, doręczyćaj, doręczyćał, doręczyćany «oddać do rąk, przynieść na miejsce przeznaczenia; wręczyć, dostarczyć»… …
3doręczać — → doręczyć …
4doręczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, doręczaćam, doręczaća, doręczaćają, doręczaćany {{/stl 8}}– doręczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, doręczaćczę, doręczaćczy, doręczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} dostarczyć coś komuś i oddać do jego rąk : {{/stl… …
5adresat — m IV, DB. a, Ms. adresatacie; lm M. adresataci, DB. ów 1. «osoba, do której jest adresowany list, przesyłka itp.» Adresat nieznany. Doręczyć list adresatowi. Przesyłka doszła do adresata. 2. «osoba, do której się ktoś zwraca, do której się coś… …
6awizacja — ż I, DCMs. awizacjacji; lm D. awizacjacji (awizacjacyj) «zawiadomienie o przesyłce; wezwanie urzędowe, upomnienie, monit» Awizacja pocztowa. Doręczyć, otrzymać, wręczyć awizację …
7awizo — I n III, Ms. awizozie; lm D. awizozów 1. «zawiadomienie odbiorcy o dokonaniu określonej operacji handlowej lub bankowej, o wysłaniu towaru itp.» Doręczyć, otrzymać awizo. 2. techn. «łącznica telefoniczna, pośrednicząca w połączeniach abonentów»… …
8démarche — [wym. demarsz] n rzad. ż, ndm polit. «w międzynarodowych stosunkach dyplomatycznych: oficjalne wystąpienie jednego państwa wobec drugiego (z propozycją, protestem itp.)» Wystosować, doręczyć, odrzucić démarche. ‹fr.› …
9dopiero — 1. «zaledwie, tylko» Ma dopiero osiemnaście lat. Dopiero południe. Dopiero połowę zaciągniętego długu spłacono. ◊ Dopiero co «przed chwilą, ledwie co, zaledwo co» 2. «nie prędzej, nie wcześniej, po jakimś czasie; tylko po spełnieniu jakiegoś… …
10doręczenie — n I; lm D. doręczenieczeń rzecz. od doręczyć ∆ Książka doręczeń «zeszyt, w którym się kwituje odbiór doręczanych przesyłek» …
- 1
- 2
