(dobrowolnie)

  • 11dobroć — ż V, DCMs. dobroćoci, blm 1. «skłonność do czynienia dobrze; kierowanie się w postępowaniu życzliwością dla otoczenia; łagodność, życzliwość» Wielka, niezwykła, anielska, wrodzona dobroć. Dobroć serca. Uosobienie dobroci. Okazywać komuś dobroć. □ …

    Słownik języka polskiego

  • 12ekspatriant — m IV, DB. a, Ms. ekspatriantncie; lm M. ekspatriantnci, DB. ów «człowiek, który przymusowo lub dobrowolnie opuścił kraj» …

    Słownik języka polskiego

  • 13kaper — m IV, DB. kaperpra, Ms. kaperprze; lm M. kaperprzy a. kaperprowie, DB. kaperprów mors. hist. «w Europie w w. XV XVIII: prywatny właściciel statku handlowego, który dobrowolnie zgłaszał swoje usługi jednej ze stron prowadzących wojnę w celu… …

    Słownik języka polskiego

  • 14nieprzymuszony — przestarz. «wynikający z naturalnego impulsu; naturalny, szczery, dobrowolny, niewymuszony» Nieprzymuszona wesołość. ◊ dziś żywa: Z własnej i nieprzymuszonej woli «dobrowolnie, bez przymusu» …

    Słownik języka polskiego

  • 15ochotniczo — «jako ochotnik, w charakterze ochotnika, dobrowolnie, samorzutnie» Zgłosić się ochotniczo do pracy …

    Słownik języka polskiego

  • 16opodatkować — dk IV, opodatkowaćkuję, opodatkowaćkujesz, opodatkowaćkuj, opodatkowaćował, opodatkowaćowany opodatkowywać ndk VIIIa, opodatkowaćowuję, opodatkowaćowujesz, opodatkowaćowuj, opodatkowaćywał, opodatkowaćywany «nałożyć podatek, obciążyć podatkiem»… …

    Słownik języka polskiego

  • 17polubownie — «uzgadniając coś dobrowolnie, bez procesu sądowego; kompromisowo» Rozstrzygnąć sprawę polubownie …

    Słownik języka polskiego

  • 18ponadobowiązkowy — «nie wchodzący w zakres czyichś obowiązków; wykonywany, odbywany itp. dobrowolnie» Ponadobowiązkowe zajęcia …

    Słownik języka polskiego

  • 19rezygnować — ndk IV, rezygnowaćnuję, rezygnowaćnujesz, rezygnowaćnuj, rezygnowaćował «zrzekać się czegoś dobrowolnie, odstępować od czegoś; dawać za wygraną» Rezygnować z pracy, z wycieczki, z jakiejś przyjemności. Nie rezygnować z własnych ambicji, z… …

    Słownik języka polskiego

  • 20samochcąc — rzad. «z własnej woli; dobrowolnie» Samochcąc znalazł się w trudnej sytuacji …

    Słownik języka polskiego