(do załogi)

  • 91strzelec — m II, DB. strzeleclca; W. strzeleclcu a. strzeleclcze; lm M. strzeleclcy, DB. strzeleclców 1. «ten, kto strzela, umie dobrze strzelać» Zawołany, niezrównany, celny strzelec. 2. «żołnierz wyszkolony w strzelaniu z broni palnej; w lm: oddział… …

    Słownik języka polskiego

  • 92stymulować — ndk IV, stymulowaćluję, stymulowaćlujesz, stymulowaćluj, stymulowaćował, stymulowaćowany 1. «wzmagać procesy życiowe organizmu, działać jako impuls, bodziec» Stymulować wzrost roślin. Środki stymulujące. Leki stymulujące pracę mózgu. 2. książk.… …

    Słownik języka polskiego

  • 93szybowy — szybowywi przym. od szyb a) w zn. 1: Wieża szybowa. Brygada szybowa. ∆ Wyciąg szybowy «wyciąg, którego nośnia (kabina lub klatka) przesuwa się wewnątrz stałej obudowy (szybu); także: zespół urządzeń w szybie górniczym do ciągnienia urobku,… …

    Słownik języka polskiego

  • 94udziesięciokrotnić — dk VIa, udziesięciokrotnićnię, udziesięciokrotnićnisz, udziesięciokrotnićnij, udziesięciokrotnićnił, udziesięciokrotnićniony udziesięciokrotniać ndk I, udziesięciokrotnićam, udziesięciokrotnićasz, udziesięciokrotnićają, udziesięciokrotnićaj,… …

    Słownik języka polskiego

  • 95wichrzyć — ndk VIb, wichrzyćrzę, wichrzyćrzysz, wichrz, wichrzyćrzył, wichrzyćrzony 1. «burzyć, targać, mierzwić coś» Wichrzyć sobie czuprynę. 2. «namawiać do buntu, agitować przeciwko komuś lub czemuś, podżegać do czegoś; buntować, podburzać» Wichrzyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 96wyokrętować — dk IV, wyokrętowaćtuję, wyokrętowaćtujesz, wyokrętowaćtuj, wyokrętowaćował, wyokrętowaćowany 1. mors. «zwolnić z pracy na statku, skreślić z listy załogi» Wyokrętować mechanika, kucharza, stewarda. Wyokrętowanych marynarzy skierowano do pracy w… …

    Słownik języka polskiego

  • 97załoga — ż III, CMs. załogaodze; lm D. załogałóg 1. «zespół ludzi obsługujących jakiś środek lokomocji (np. statek, samolot, pociąg)» Załoga pociągu, samolotu, statku, łodzi rybackiej. 2. «ogół pracowników jednostki produkcyjnej, handlowej, instytucji… …

    Słownik języka polskiego

  • 98załogant — m IV, DB. a, Ms. załogantncie; lm M. załogantnci, DB. ów «członek załogi (zwłaszcza jachtu, łodzi)» Zwerbować drugiego załoganta …

    Słownik języka polskiego

  • 99żeglarz — m II, DB. a; lm M. e 1. lm D. y ( ów), B.=D. «osoba uprawiająca sport żeglarski; dawniej: członek załogi statku, marynarz» Żeglarz morski, rzeczny. Śmiały, odważny żeglarz. 2. lm D. y, B.=M. zool. «Iphiolides sinon (Papilio podalirius), duży… …

    Słownik języka polskiego

  • 100čebelárna — e [čeb in čǝb] ž (ȃ) trgovina s čebelarskimi potrebščinami, medom, voskom: čebelarna ima v zalogi vse vrste medu …

    Slovar slovenskega knjižnega jezika