(do pisania)

  • 81błąd — m IV, D. błędu, Ms. błędzie; lm M. błędy 1. «niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy itp.; odstępstwo od normy; pomyłka» Błąd ortograficzny, gramatyczny. Błąd zecerski. Błąd wymowy. Błąd w rachunku. Rysunek pełen błędów.… …

    Słownik języka polskiego

  • 82brachygrafia — ż I, DCMs. brachygrafiafii, blm «dział paleografii, nauka o skrótach, stosowanych w dawnym (głównie średniowiecznym) piśmie ze względu na szybkość pisania i oszczędność materiału piśmiennego» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 83charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… …

    Słownik języka polskiego

  • 84do — I przyimek łączący się z dopełniaczem 1. «w połączeniu z rzeczownikami, zwykle nieżywotnymi, tworzy przydawki o znaczeniu przeznaczenia» Beczka do wina. Filiżanka do kawy. Klucz do drzwi. Kocioł do gotowania. Przybory do pisania. Skrzynka do… …

    Słownik języka polskiego

  • 85dokończyć — dk VIb, dokończyćczę, dokończyćczysz, dokończyćkończ, dokończyćczył, dokończyćczony dokończać, rzad. dokańczać ndk I, dokończyćam, dokończyćasz, dokończyćają, dokończyćaj, dokończyćał, dokończyćany «doprowadzić coś do końca, do ostatecznego… …

    Słownik języka polskiego

  • 86dukt — m IV, D. u, Ms. duktkcie; lm M. y 1. «prosta droga w lesie powstała przez wycięcie drzew; w leśnictwie zwana także linią ostępową» 2. druk. «sposób pisania, rysowania; krój, kształt, ogólny wygląd pisma, rysunku lub druku» Wąski, szeroki, miękki… …

    Słownik języka polskiego

  • 87dyptyk — m III, D. u, N. dyptykkiem; lm M. i 1. «dwie tabliczki połączone zawiasami, zamykające się jak książka, zwykle prostokątne; w starożytności służyły jako tabliczki do pisania» 2. szt. «dwuskrzydłowy ołtarzyk przenośny, z kości słoniowej lub… …

    Słownik języka polskiego

  • 88dysgrafia — ż I, DCMs. dysgrafiafii, blm med. psych. «zaburzenia w umiejętności pisania powstałe wskutek organicznych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym» ‹łac. + gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 89epistolografia — ż I, DCMs. epistolografiafii, blm 1. «dziedzina piśmiennictwa, dział literatury obejmujący utwory napisane w formie listów» 2. «sztuka pisania listów według zasad przyjętych w kulturze danej epoki» Zarys epistolografii. ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 90eseistyka — ż III, CMs. eseistykayce, blm «publicystyka literacka, dział literatury obejmujący eseje; sztuka pisania esejów» Eseistyka historyczna, krytyczna, naukowa. Dział eseistyki w piśmie literackim …

    Słownik języka polskiego