(do pisania)

  • 71pióro — 1. Chwycić za pióro; jąć się pióra; sięgnąć po pióro «zacząć pisać, zostać pisarzem»: Po przeczytaniu felietonu Kingi Dunin „Dzieci nie trzeba kochać” (...) chwyciłam za pióro. WO 07/10/2000. (...) w połowie XIII w. (...) pewien mnich z klasztoru …

    Słownik frazeologiczny

  • 72przyłbica — Odsłonić przyłbicę, wystąpić z podniesioną, otwartą przyłbicą «przedstawić swoje stanowisko otwarcie, jawnie, bez lęku, nic nie ukrywając»: Pierwszym pisarzem i to w dodatku z pokolenia pisarsko uformowanego w PRL, który wystąpił z otwartą… …

    Słownik frazeologiczny

  • 73siła — 1. Co sił, co siły, ile sił, z całej siły, z całych sił «jak najszybciej, jak najmocniej»: (...) ile sił w nogach wybiegłam z mieszkania na ulicę. Cosm 10/2000. 2. Ktoś (jest) w sile wieku «o kimś dorosłym, dojrzałym, będącym w pełni sił… …

    Słownik frazeologiczny

  • 74agrafia — ż I, DCMs. agrafiafii, blm med. psych. «utrata możności pisania na skutek uszkodzenia odpowiednich ośrodków mózgowych, występująca najczęściej przy afazji» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 75alfabetyzacja — ż I, DCMs. alfabetyzacjacji, blm «początkowe nauczanie czytania i pisania, zwłaszcza w języku, który nie miał dotychczas alfabetu» Akcja, metody alfabetyzacji. Prowadzić alfabetyzację …

    Słownik języka polskiego

  • 76atrament — m IV, D. u, Ms. atramentncie; lm M. y «roztwór lub zawiesina barwnika naturalnego albo syntetycznego, z dodatkiem składnika nadającego wymaganą konsystencję oraz środka konserwującego, używany do pisania» ∆ Atrament sympatyczny «atrament… …

    Słownik języka polskiego

  • 77bezwzrokowy — «odbywający się bez udziału wzroku, bez patrzenia» Bezwzrokowa metoda pisania na maszynie …

    Słownik języka polskiego

  • 78bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… …

    Słownik języka polskiego

  • 79biurko — n II, N. biurkokiem; lm D. biurkorek «mebel składający się z blatu, zwykle z szufladami, i z szafki lub szafek, umieszczonych po bokach, sięgających do podłogi, służący do pisania» ◊ Człowiek zza biurka «z odcieniem ujemnym o urzędniku» …

    Słownik języka polskiego

  • 80biurowy — biurowywi przym. od biuro a) w zn. 1: Lokal biurowy. Praca biurowa. ∆ Maszyny biurowe «urządzenia mechaniczne lub elektryczne, ułatwiające pracę biurową, np. maszyny do pisania, liczenia, maszyny kalkulacyjne, maszyny do sortowania… …

    Słownik języka polskiego