(dis-)
121dis- — I. a prefix of Latin origin meaning apart , asunder , away , in different directions as in dismiss, disrupt, dissent, or having a privative, negative, or reversing force (see de and un 2), used freely, especially with these latter significations …
122dís — a m, tudi neskl. (ȋ) muz. za polton zvišani ton d: začeti z disom; neskl. pril.: Dis dur …
123dis- — bis statusas T sritis chemija apibrėžtis Dėmuo, reiškiantis, jog kompleksiniame junginyje yra du sudėtingi polidentatiniai ligandai. atitikmenys: angl. bis ; dis rus. бис ; дис …
124dişəbənzər — sif. Şəkilcə dişə oxşayan …
125dişədəyər — sif. Yeyilə bilən, yeməli. Evdə dişədəyər bir şey yoxdur …
126dişələmək — bax dişəmək …
127dişərmək — f. Cücərmək, çıxmaq. Dağlar, çöllər dişərdi; Novruzgülü göyərdi. A. S …
128dis(s) — tv. to belittle someone; to show disrespect for someone. (From disrespect.) □ Gary is such a complainer. All he does is diss people. □ Please stop dissing my lit le sister. She didn’t do any of those things. □ Don’t dis my ride! It’s only… …
