(dźwięku)

  • 71bach — «wyraz używany na oznaczenie dźwięku spowodowanego uderzeniem, wystrzałem, upadkiem czegoś, a także na oznaczenie czynności, przy której powstaje taki dźwięk» Bach! bach! padły strzały. Wazon wymknął się z rąk i bach na podłogę. Uważaj Piotrusiu …

    Słownik języka polskiego

  • 72barwa — ż IV, CMs. barwawie; lm D. barw 1. «właściwość ciała zależna od stopnia pochłaniania, rozpraszania lub przepuszczania promieni świetlnych; kolor» Ciemne, jasne, żywe, ostre, spokojne barwy. Barwa chabra, maku. Barwa nieba, śniegu, węgla.… …

    Słownik języka polskiego

  • 73bezdźwięcznie — 1. «nie wydając dźwięku; bardzo cicho» Powiedzieć coś bezdźwięcznie. 2. «ubezdźwięczniając, w sposób bezdźwięczny» Wymawiać bezdźwięcznie spółgłoski wygłosowe …

    Słownik języka polskiego

  • 74celoteks — m IV, D. u, Ms. celotekssie, blm techn. «materiał budowlany, rodzaj płyt pilśniowych z włókien trzciny cukrowej, stosowany jako izolator ciepła i dźwięku» ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 75ces — ndm muz. «nazwa obniżonego o półton dźwięku c» …

    Słownik języka polskiego

  • 76chordofon — m IV, D. u, Ms. chordofonnie; lm M. y muz. «instrument muzyczny, w którym źródłem dźwięku są napięte, drgające struny (np. harfa, gitara, skrzypce, fortepian); instrument strunowy» Chordofony smyczkowe, szarpane, uderzane. ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 77chropawy — 1. «szorstki, niegładki; chropowaty» Chropawa ziemia. Chropawa skóra. 2. «o dźwięku, głosie, brzmieniu itp.: pozbawiony dźwięczności, melodyjności» Chropawy alt. Chropawy wiersz …

    Słownik języka polskiego

  • 78chropowatość — ż V, DCMs. chropowatośćści; lm MD. chropowatośćści 1. «nierówność powierzchni; szorstkość; chropawość» Chropowatość ściany, papieru. 2. «o brzmieniu, dźwięku itp.: chrapliwość, bezdźwięczność; niemelodyjność» Chropowatość tonu. Chropowatość… …

    Słownik języka polskiego

  • 79cicho — ciszej «nie czyniąc hałasu, nie wydając głosu, dźwięku; w sposób ledwie słyszalny, niegłośno» Sprawować się cicho. Chodzić cicho jak kot. Mówić jak najciszej. W domu było cicho. Maszyna cicho pisząca. ∆ Cicho! Cicho, sza! «wykrzyknienie… …

    Słownik języka polskiego

  • 80cichy — cisi, cichszy 1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy» Cichy głos, śpiew, śmiech. Ciche dźwięki, kroki. przen. a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny» Ciche,… …

    Słownik języka polskiego