(dźwięku)

  • 81cienieć — ndk III, cieniećeję, cieniećejesz, cieniećej, cieniećniał, cieniećeli 1. «stawać się cienkim, cieńszym, szczuplejszym; chudnąć, maleć» Lód na rzece cieniał coraz bardziej. Chory bladł i cieniał z dnia na dzień. 2. rzad. «o głosie, dźwięku: stawać …

    Słownik języka polskiego

  • 82ciepły — ciepłypli, ciepłyplejszy 1. «mający temperaturę pośrednią między gorącem a zimnem» Ciepły deszcz, wiatr, klimat, dzień. Ciepły chleb, obiad. Ciepły piec, pokój. Myć się ciepłą wodą. ∆ Ciepłe barwy, kolory, tony itp., ciepły koloryt «barwy o… …

    Słownik języka polskiego

  • 83cierkać — ndk I, cierkaćka, cierkaćają, cierkaćaj, cierkaćał 1. «o niektórych owadach: wydawać dźwięk, powodować powstawanie dźwięku podobnego do terkotania» Świerszcze cierkały w ogrodzie. 2. łow. «o kuropatwach: wydawać głos» …

    Słownik języka polskiego

  • 84diatoniczny — «oparty na diatonice» Muzyka diatoniczna. Instrumenty diatoniczne. ∆ Skala diatoniczna «skala muzyczna złożona z określonej liczby dźwięków (stopni) powtarzających się w każdej oktawie, o ściśle wyznaczonych odległościach między sobą i… …

    Słownik języka polskiego

  • 85do — I przyimek łączący się z dopełniaczem 1. «w połączeniu z rzeczownikami, zwykle nieżywotnymi, tworzy przydawki o znaczeniu przeznaczenia» Beczka do wina. Filiżanka do kawy. Klucz do drzwi. Kocioł do gotowania. Przybory do pisania. Skrzynka do… …

    Słownik języka polskiego

  • 86dobiec — + rzad. dobiegnąć dk Vc, dobiecbiegnę, dobiecbiegniesz, dobiecbiegnij, dobiecbiegł, dobiecbiegli, dobiecbiegłszy dobiegać ndk I, dobiecam, dobiecasz, dobiecają, dobiecaj, dobiecał 1. «biegnąc osiągnąć jakiś cel, dotrzeć do kogoś a. do czegoś»… …

    Słownik języka polskiego

  • 87drewniany — drewnianyni «zrobiony z drewna» Drewniany stół, most, płot. Drewniana łyżka. Drewniane domki. Buty na drewnianych podeszwach. ∆ Budownictwo drewniane «dział budownictwa obejmujący budynki i konstrukcje z drewna, wyróżniający się odrębną… …

    Słownik języka polskiego

  • 88drgać — ndk I, drga, drgaćają, drgaćał drgnąć dk Va, drgaćnę, drgaćniesz, drgaćnij, drgaćnął, drgaćnęła, drgaćnęli, drgaćnąwszy 1. «wykonywać szybkie, ledwie widoczne powtarzające się ruchy; trząść się, dygotać, drżeć» Drgnął nerwowo. Komuś drga powieka …

    Słownik języka polskiego

  • 89dudnić — ndk VIa, dudnićnię, dudnićnisz, dudnićnij, dudnićnił 1. «wydawać głuchy odgłos, dźwięczeć głucho; huczeć» Deszcz dudni po dachu. Dudnią koła, kroki po bruku. Pociąg dudni. Ziemia dudni pod stopami. 2. rzad. «grać, mocno uderzając w klawisze;… …

    Słownik języka polskiego

  • 90dynamiczność — ż V, DCMs. dynamicznośćści, blm 1. → dynamizm w zn. 1 2. «natężenie, siła tonu, dźwięku» …

    Słownik języka polskiego