(dźwięku)

  • 121klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… …

    Słownik języka polskiego

  • 122klucz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «narzędzie służące do zamykania i otwierania zamków i kłódek» Klucz od biurka, od szafy, od szuflady, od mieszkania. Klucze do drzwi, do kłódek. Dorobić klucz do biurka. Obrócić, przekręcić klucz w zamku. Otworzyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 123kłapać — ndk IX, kłapaćpię, kłapaćpiesz, kłap, kłapaćał kłapnąć dk Va, kłapaćnę, kłapaćniesz, kłapaćnij, kłapaćnął, kłapaćnęła, kłapaćnęli, kłapaćnąwszy 1. «otwierać szczęki i zamykać je szybko uderzając jedną o drugą ze stukiem; szczękać» Kłapać zębami.… …

    Słownik języka polskiego

  • 124kompaktowy — przym. od kompakt ∆ Płyta kompaktowa «metalowy krążek z zapisem dźwięku (zazwyczaj muzyki), którego można słuchać za pomocą specjalnego urządzenia zawierającego laser» …

    Słownik języka polskiego

  • 125krąglik — m III, D. a, N. krąglikkiem; lm M. i muz. «w dętych instrumentach wentylowych: dodatkowy odcinek rurki, dołączany do rury głównej przez naciśnięcie odpowiedniego wentyla, dla uzyskania (przy tym samym zadęciu) niższego dźwięku» …

    Słownik języka polskiego

  • 126kwadrofonia — ż I, DCMs. kwadrofonianii, blm elektron. «technika zapisywania i odtwarzania dźwięku, dająca słuchaczom złudzenie bezpośredniej obecności w sali koncertowej, gdzie audycja została nagrana» ‹łac. + gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 127la — I «powtarzające się połączenie głosek zastępujące słowa przy śpiewaniu melodii; także przyśpiewka w piosenkach» II n ndm muz. «sylabowa nazwa dźwięku a» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 128lenicja — ż I, DCMs. lenicjacji, blm jęz. «osłabienie artykulacyjno akustyczne danego dźwięku» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego