(dźwięku)

  • 111jasność — ż V, DCMs. jasnośćści 1. blm «światło, blask wysyłane przez źródło światła; intensywność światła, oświetlenia» Oślepiająca, wielka, promienna jasność. Jasność dnia. Mrużyć oczy przed jasnością słońca. ∆ fot. Jasność obiektywu «wielkość… …

    Słownik języka polskiego

  • 112jednoimienny — jednoimiennynni 1. «mający tylko jedno imię; mający to samo imię lub nazwisko co ktoś inny» Jednoimienni mieszkańcy wsi. 2. «będący tego samego rodzaju, gatunku» Jednoimienna krew. ∆ fiz. Ładunki (naboje) elektryczne jednoimienne «ładunki… …

    Słownik języka polskiego

  • 113jer — I m IV, D. u, Ms. jerze; lm M. y jęz. jery «dwie półsamogłoski prasłowiańskie (bardziej przednia jer miękki i bardziej tylna jer twardy), mające wartość sylabiczną, kontynuowane w różnych językach słowiańskich jako e, o, a lub zero dźwięku» ∆ Jer …

    Słownik języka polskiego

  • 114jerychoński — przym. od Jerycho ∆ Trąby jerychońskie «według Biblii: trąby, od których dźwięku zburzone zostały mury Jerycha; silny, głośny dźwięk» ∆ bot. Róża jerychońska «Anastatica hierochuntica, roślina z rodziny krzyżowych, usychająca w czasie suszy i… …

    Słownik języka polskiego

  • 115kamerton — m IV, D. u, Ms. kamertonnie; lm M. y 1. muz. «dźwięk wzorcowy o ściśle ustalonej wysokości, według którego stroi się instrumenty muzyczne» 2. muz. «przyrząd wydający wzorcową wysokość dźwięku strojowego, zwykle widełki strojowe, pręt stalowy… …

    Słownik języka polskiego

  • 116kanał — m IV, D. u, Ms. kanałale; lm M. y 1. «rów osuszający lub nawadniający, przekop doprowadzający albo odprowadzający wodę» Kanał melioracyjny, rozprowadzający. Sieć kanałów irygacyjnych. ∆ Kanał energetyczny «kanał doprowadzający lub odprowadzający… …

    Słownik języka polskiego

  • 117kinowy — przym. od kino Kasa kinowa. Sala kinowa. ∆ muz. Organy kinowe «organy mające rejestry o barwach dźwięku odpowiednich dla muzyki rozrywkowej» …

    Słownik języka polskiego

  • 118klapać — ndk IX, klapaćpię, klapaćpiesz, klap, klapaćpał klapnąć dk Va, klapaćnę, klapaćniesz, klapaćnij, klapaćnął, klapaćnęła, klapaćnęli, klapaćnąwszy 1. «uderzając czymś płaskim o coś wydawać dźwięk przypominający plaśnięcie, pacnięcie, powodować… …

    Słownik języka polskiego

  • 119klaps — I m IV, D. a, Ms. klapssie; lm M. y 1. B.=D. «uderzenie dłonią na płask, wywołujące zwykle charakterystyczne klaśnięcie» Dostał mocnego klapsa. Dać dziecku klapsa. 2. → klapsa II m IV, D. a, Ms. klapssie; lm M. y film. «drewniane deseczki… …

    Słownik języka polskiego

  • 120klarowność — ż V, DCMs. klarownośćści, blm rzecz. od klarowny a) w zn. 1: Klarowność piwa, wina. b) w zn. 2: Klarowność dźwięku, głosu. przen. Klarowność myśli, kompozycji, wiersza …

    Słownik języka polskiego