(dłubać)

  • 1dłubać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, dłubaćbię, dłubaćbie, dłubaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czymś ostrym (zwykle spiczastym) robić otwór w jakimś przedmiocie, usuwając po kolei małe jego fragmenty; także:… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2dłubać — ndk IX, dłubaćbię, dłubaćbiesz, dłub, dłubaćał, dłubaćany 1. «za pomocą jakiegoś narzędzia drążyć, żłobić, ryć» Dłubać nożykiem, rylcem. Dłubać palcem, patykiem itp. w czym. Łódka dłubana z jednego pnia drzewa. 2. «(często z odcieniem… …

    Słownik języka polskiego

  • 3dłubać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} robić coś wolno, poświęcając zbyt wiele uwagi nieistotnym drobiazgom, wykonywać mnóstwo drobnych, zbędnych czynności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Długo się będziesz dłubał z tym magnetofonem? Już rok dłubie się z tą pracą. Już pół… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4dłubanie — n I rzecz. od dłubać …

    Słownik języka polskiego

  • 5gmerać — ndk I, gmeraćam, gmeraćasz, gmeraćają, gmeraćaj, gmeraćał a. IX, gmerzę, gmerzesz, gmerz «grzebać, przebierać, dłubać; szperać, przeszukiwać» Gmerać w szufladzie, w szafie, w walizce. Gmerać pogrzebaczem pod kuchnią, w popielniku. gmerać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 6majdrować — ndk IV, majdrowaćruję, majdrowaćrujesz, majdrowaćruj, majdrowaćował pot. «nieumiejętnie, nieudolnie naprawiać jakiś mechanizm, przyrząd, rozkładać go na części, dłubać w nim; majstrować» ‹niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 7nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …

    Słownik języka polskiego

  • 8wykałaczka — ż III, CMs. wykałaczkaczce; lm D. wykałaczkaczek 1. «cienki, zaostrzony patyczek służący do wtykania w małe porcje śledzia, sera, w małe kanapki itp., co ułatwia ich branie z półmiska» Drewniane, plastykowe wykałaczki. Koreczki z sera na… …

    Słownik języka polskiego

  • 9cackać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, cackać sięam się, cackać sięa się, cackać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} traktować kogoś lub coś w sposób przesadnie delikatny, ostrożny, mało …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 10chrzanić się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, chrzanić sięni się {{/stl 8}}– pochrzanić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mylić się, mieszać się, plątać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Komuś się wszystko chrzani. Komuś się wszystko… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień