(czytać ukradkiem)

  • 1oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …

    Słownik języka polskiego

  • 2podczytywać — ndk VIIIa, podczytywaćtuję, podczytywaćtujesz, podczytywaćtuj, podczytywaćywał, podczytywaćywany «czytać coś powoli, z przerwami, po trochu, ale często; także czytać coś ukradkiem» Książka do podczytywania latami. Podczytywał książki z osobistej… …

    Słownik języka polskiego

  • 3cichy — cisi, cichszy 1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy» Cichy głos, śpiew, śmiech. Ciche dźwięki, kroki. przen. a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny» Ciche,… …

    Słownik języka polskiego

  • 4wścibiać — ndk I, wścibiaćam, wścibiaćasz, wścibiaćają, wścibiaćaj, wścibiaćał, wścibiaćany wścibić dk VIa, wścibiaćbię, wścibiaćbisz, wścib, wścibiaćbił, wścibiaćbiony, pot. «wtykać, wsadzać, wkładać, wsuwać coś z trudem» Wścibiać palec w szparę. Wścibić… …

    Słownik języka polskiego