(coś niedobrego)

  • 1usta — 1. Być na ustach wszystkich «być powszechnie wspominanym, być przedmiotem rozmów»: Najwyższy czas dowiedzieć się czegoś o słodkiej Penelope Cruz, bo już niedługo będzie na ustach wszystkich. Cosm 7/2000. 2. Coś przechodzi z ust do ust «coś jest… …

    Słownik frazeologiczny

  • 2knować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, knowaćam, knowaća, knowaćają, knowaćany, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} mieć złe zamiary przeciwko drugiemu, w tajemnicy planować coś niedobrego; obmyślać coś złego, czyjąś szkodę, zgubę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cały… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 3rozsadnik — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} grunt specjalnie przygotowany i przeznaczony do wsadzenia sadzonek, rozsad, lub grunt, na którym się je hoduje przed rozsadzeniem w stałe… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4źle — gorzej 1. «nie tak jak trzeba, nie tak jak być powinno, nienależycie, nieodpowiednio, niedobrze» Źle uczyć. Źle sprzątać. Źle coś wybrać. Źle zadecydować o czymś. Źle pojęta solidarność. Źle ubrany, uczesany. ∆ Źle wychowany, źle ułożony «nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 5diabeł — 1. Czyhać jak diabeł na dobrą duszę «wyczekiwać na kogoś, czatować na kogoś, chcąc od niego coś uzyskać»: Czyham na ciebie jak diabeł na dobrą duszę, bo się cholernie nudzę, wpadnij do mnie, błagam. Roz tel 2001. 2. Diabeł ogonem nakrył «o czymś …

    Słownik frazeologiczny

  • 6łaska — 1. Artysta, poeta itp. z bożej łaski a) «o osobie niemającej fachowego przygotowania w danej dziedzinie, nieporadnie się czymś zajmującej»: No cóż, możemy zadowolić się nie wydaną częścią zaliczki, a naszemu biznesmenowi z bożej łaski dać solidną …

    Słownik frazeologiczny

  • 7święcić — ndk VIa, święcićcę, święcićcisz, święć, święcićcił, święcićcony 1. «obchodzić jako święto; czcić jakiś dzień uroczysty; świętować» Święcić jubileusz. Święcić rocznicę zwycięstwa. Święcić dzień czyichś urodzin. ◊ Święcić czyjąś pamięć «czcić… …

    Słownik języka polskiego