(ciało człowieka)

  • 11dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… …

    Słownik języka polskiego

  • 12praca — ż II, DCMs. pracacy; lm D. prac 1. «świadoma, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych, będąca podstawą i warunkiem istnienia i rozwoju społeczeństwa; wykonywany zawód, zajęcie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 13ludzki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, ludzkidzcy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z człowiekiem, z ludźmi; należący do człowieka, przynależny człowiekowi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciało ludzkie. Ludzkie kości …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 14żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… …

    Słownik języka polskiego

  • 15żywy — 1. Być ledwie żywym, na pół, na wpół żywym «być bardzo zmęczonym»: – Pan żyje?... – wyszeptała. – Jakoś mi się udało. – Fawson wyczołgał się ze studzienki. Był ledwie żywy. – Sprowadzę pomoc – zaofiarowała się dziewczyna. M. Wolski, Agent. 2.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 16siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… …

    Słownik języka polskiego

  • 17trup — m IV, DB. a; lm M. y, D. ów, B.=M. «ciało zmarłego człowieka, zwłoki; niekiedy ciało padłego zwierzęcia, padlina» Trup ludzki. Trup konia, niedźwiedzia. Trupy poległych. Stosy trupów na pobojowisku. Blady, zimny jak trup. ◊ Trup ściele się gęsto… …

    Słownik języka polskiego

  • 18fizyczny — fizycznyni 1. «dotyczący fizyki, zjawisk, którymi zajmuje się fizyka» Ciało, środowisko fizyczne. Gabinet fizyczny. Cechy, prawa, wielkości fizyczne. Laboratoria, narzędzia fizyczne. ∆ Chemia fizyczna «nauka zajmująca się badaniem zależności… …

    Słownik języka polskiego

  • 19topić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, topićpię, topićpi, topićpiony {{/stl 8}}– utopić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} zanurzać w wodzie człowieka lub zwierzę z zamiarem pozbawienia życia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Topić człowieka.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 20nadnercze — n I; lm D. nadnerczeczy anat. «gruczoł dokrewny kręgowców położony w sąsiedztwie nerek; u człowieka małe żółtawe ciało nad każdą nerką, wydzielające hormony, które regulują m.in. gospodarkę wodną i mineralną organizmu, przemianę cukrów, białek,… …

    Słownik języka polskiego