(chwycić się)

  • 51wodza — ż II, DCMs. wodzadzy; lm D. wodzadzy 1. zwykle w lm «pasy rzemienne połączone z wędzidłem, którymi jeździec, woźnica kieruje koniem; lejce, cugle» Chwycić wodze w ręce. Ściągnąć wodze. Przykrócić wodze. ◊ książk. Puścić wodze fantazji, myślom,… …

    Słownik języka polskiego

  • 52klapa — ż IV, CMs. klapapie; lm D. klap 1. «pokrywa, którą można podnosić i opuszczać, zamykająca otwór, wejście do jakiegoś pomieszczenia, do wnętrza czegoś» Klapa ciężarówki, czołgu, fortepianu. Klapa do piwnicy, od piwnicy. Otworzyć, podnieść, opuścić …

    Słownik języka polskiego

  • 53miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… …

    Słownik języka polskiego

  • 54rząd — I m IV, D. rzędu, Ms. rzędzie; lm M. rzędy 1. «pewna liczba ludzi, przedmiotów itp. stojących, umieszczonych jeden za drugim lub jeden obok drugiego; szereg» Długi, równy rząd czegoś. Pierwszy, środkowy, ostatni rząd krzeseł. Rzędy porzeczek,… …

    Słownik języka polskiego

  • 55uszczypnąć — dk Va, uszczypnąćnę, uszczypnąćniesz, uszczypnąćnij, uszczypnąćnął, uszczypnąćnęła, uszczypnąćnęli, uszczypnąćnięty, uszczypnąćnąwszy 1. «ścisnąć końcami palców, paznokciami, dziobem, kleszczami czyjeś ciało, skórę (zwykle boleśnie)» Uszczypnął… …

    Słownik języka polskiego

  • 56ramię — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IVb, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce połączenia ręki z tułowiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chwycić kogoś za ramię. Nieść coś na ramionach. Okryć… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 57byk — 1. Chwycić, wziąć, brać itp. byka za rogi «od razu, energicznie przystąpić, przystępować do rzeczy, do sedna sprawy»: Lekarz poprosił, aby go jeszcze odwiedził po zrobieniu koniecznych analiz. – Wtedy (...) chwycimy byka za rogi, jak to się u nas …

    Słownik frazeologiczny

  • 58oręż — m II, D. a zwykle blm 1. książk. «narzędzie walki; broń, uzbrojenie» Oręż bojowy. Szczęk oręża. ◊ Porwać się do oręża, chwycić za oręż, podnieść oręż «podjąć walkę zbrojną» ◊ Złożyć, rzucić oręż «przestać walczyć, poddać się» ◊ Wytrącić komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 59podchwycić — dk VIa, podchwycićcę, podchwycićcisz, podchwycićchwyć, podchwycićcił, podchwycićcony podchwytywać ndk VIIIa, podchwycićtuję, podchwycićtujesz, podchwycićtuj, podchwycićywał, podchwycićywany 1. «chwycić kogoś lub coś od spodu; chwyciwszy kogoś lub …

    Słownik języka polskiego

  • 60szczypce — blp, D. szczypcepiec a. szczypceców 1. «narzędzie ręczne, zakończone dwiema zaciskającymi się szczękami, którymi się chwyta przedmioty; cęgi, kleszcze» Szczypce metalowe, drewniane. Szczypce ślusarskie, kowalskie, ogrodowe. Szczypce do węgla.… …

    Słownik języka polskiego