(byle)

  • 31hura — 1. «okrzyk podniecający, dopingujący do ataku, natarcia; hurra» 2. «okrzyk wyrażający radość, tryumf, uznanie, wiwaty; hurra» ◊ pot. Robić coś na hura «robić coś byle jak, byle zbyć» …

    Słownik języka polskiego

  • 32jaki — jacy, odm. jak przym. 1. «zaimek zastępujący przymiotniki» a) «używany w pytaniach lub innych zdaniach mających formę pytań» Jaki prezent chcesz dostać na imieniny? Jaką miałeś podróż? Jacy ludzie tu mieszkają? ◊ Jakim prawem, jakim sposobem,… …

    Słownik języka polskiego

  • 33lepszy — lepszypsi st. wyższy od dobry a) w zn. 1: Najlepsi przyjaciele, synowie. Mieć dla kogoś najlepsze uczucia. Rozstać się z kimś w najlepszej zgodzie. Był lepszy dla przyjaciół niż dla rodziny. b) w zn. 2: Mieć najlepsze intencje. ◊ Mimo najle …

    Słownik języka polskiego

  • 34odfajkować — dk IV, odfajkowaćkuję, odfajkowaćkujesz, odfajkowaćkuj, odfajkowaćował, odfajkowaćowany odfajkowywać ndk VIIIa, odfajkowaćowuję, odfajkowaćowujesz, odfajkowaćowuj, odfajkowaćywał, odfajkowaćywany, pot. «odnotować za pomocą znaczka w kształcie… …

    Słownik języka polskiego

  • 35ogon — m IV, D. a, Ms. ogonnie; lm M. y 1. «u zwierząt kręgowych: tylna część ciała, złożona zwykle z coraz drobniejszych kręgów; także tylna, zwężona część ciała wielu bezkręgowców; futro, skóra z takiej części ciała» Długi, puszysty ogon. Chwytny ogon …

    Słownik języka polskiego

  • 36patataj — «okrzyk towarzyszący podrzucaniu dziecka na kolanach, mający naśladować jazdę na koniu» na patataj pot. «byle jak, aby szybko; na łapu capu, byle zbyć» Zrobić coś na patataj …

    Słownik języka polskiego

  • 37śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… …

    Słownik języka polskiego

  • 38trzepać — ndk IX, trzepaćpię, trzepaćpiesz, trzep, trzepaćał, trzepaćany trzepnąć dk Va, trzepaćnę, trzepaćniesz, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęła, trzepaćnęli, trzepaćnięty, trzepaćnąwszy 1. «uderzać, potrząsać czymś z rozmachem» Ryba trzepie ogonem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 39urągać — ndk I, urągaćam, urągaćasz, urągaćają, urągaćaj, urągaćał 1. pot. «złorzeczyć, wymyślać komuś, okazywać głośno niezadowolenie; łajać» Ciągle urąga mi o byle głupstwo, za byle głupstwo. 2. książk. «przynosić ujmę, uchybiać» Takie postępowanie… …

    Słownik języka polskiego

  • 40wypaść — I dk Vc, wypaśćpadnę, wypaśćpadniesz, wypaśćpadnij, wypaśćpadł, wypaśćpadłszy wypadać ndk I, wypaśćam, wypaśćasz, wypaśćają, wypaśćaj, wypaśćał 1. «straciwszy punkt oparcia, spadłszy znaleźć się na zewnątrz czegoś, poza czymś; oddzielić się nagle …

    Słownik języka polskiego