(być bliskim)

  • 51przylegać — ndk I, przylegaćga, przylegaćają, przylegaćał 1. «być ściśle dopasowanym do czegoś, dotykać bezpośrednio; opinać ściśle, przywierać do czegoś» Deski podłogi ściśle przylegają do siebie. Włosy (gładko) przylegały do głowy. Koszula przylegała mu do …

    Słownik języka polskiego

  • 52stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… …

    Słownik języka polskiego

  • 53dychać — ndk I, dychaćam, dychaćasz, dychaćają, dychaćaj, dychaćał gw. «oddychać; oddychać głośno, z trudem; dyszeć, sapać» ◊ Ledwo a. ledwie dychać «prawie nie oddychać, być bardzo słabym, bliskim śmierci» …

    Słownik języka polskiego

  • 54obcować — ndk IV, obcowaćcuję, obcowaćcujesz, obcowaćcuj, obcowaćował 1. «być z kimś (czymś) w bliskim kontakcie, utrzymywać z kimś żywe stosunki towarzyskie; przebywać, przestawać z kimś, z czymś, współżyć z kimś» Obcować z ludźmi. Obcować z przyrodą. 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 55ostatek — m III, D. ostatektka, N. ostatektkiem; lm M. ostatektki 1. «to, co zostało; pozostałość, reszta» Zwożono z pola ostatki jęczmienia. Oddać komuś ostatek chleba, pieniędzy. ◊ Gonić ostatkiem (ostatkami) sił «być bardzo zmęczonym, bliskim krańcowego …

    Słownik języka polskiego

  • 56przybliżać — ndk I, przybliżaćam, przybliżaćasz, przybliżaćają, przybliżaćaj, przybliżaćał, przybliżaćany przybliżyć dk VIb, przybliżaćżę, przybliżaćżysz, przybliżaćbliż, przybliżaćżył, przybliżaćżony 1. «przysuwać bliżej, zmniejszać odległość, zbliżać»… …

    Słownik języka polskiego

  • 57towarzystwo — n III, Ms. towarzystwowie 1. blm «obecność czyjaś przy kimś, przebywanie z kimś, towarzyszenie komuś» Dotrzymać komuś towarzystwa. Unikać czyjegoś towarzystwa. Nie dbać o czyjeś towarzystwo. Przebywać, być w czyimś towarzystwie. Narzucać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 58współpracownik — m III, DB. a, N. współpracownikkiem; lm M. współpracownikicy, DB. ów «ten, kto bierze udział w jakiejś zbiorowej pracy, kto pracuje razem z kimś» Współpracownik pisma. Być czyimś bliskim współpracownikiem …

    Słownik języka polskiego

  • 59konflikt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. konfliktkcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zetknięcie się sprzecznych, wykluczających się nawzajem dążeń, działań, poglądów; niezgodność, sprzeczność, antagonizm :… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień