(żołnierze)

  • 111strudzić — dk VIa, strudzićdzę, strudzićdzisz, strudź, strudzićdził, strudzićdzony przestarz. «pozbawić sił, osłabić trudami, mocno zmęczyć; utrudzić, zmordować» dziś żywe w imiesł. biernym. Strudzeni żołnierze. Strudzone konie. Dzieci strudzone zabawą.… …

    Słownik języka polskiego

  • 112stukotać — ndk IX, stukotaćoczę (stukotaćocę), stukotaćoczesz (stukotaćocesz), stukotaćocz, stukotaćał «wydawać lub powodować stukot; stukać wielokrotnie, raz po raz» Żołnierze stukotali podkutymi butami. Wóz stukotał po bruku …

    Słownik języka polskiego

  • 113szeregowy — szeregowywi «ułożony, ustawiony w szereg, zajmujący kolejne miejsce w szeregu, znajdujący się w szeregu; należący do szeregów» Szeregowy układ elementów. Szeregowa zabudowa osiedla. Żołnierze szeregowi. ∆ Dom szeregowy «dom należący do zespołu… …

    Słownik języka polskiego

  • 114ubezpieczenie — n I 1. rzecz. od ubezpieczyć. 2. «zapewnienie odszkodowania za poniesione straty; zespół czynności mający na celu zaspokojenie potrzeb majątkowych danej osoby w razie zajścia określonego zdarzenia losowego» Ubezpieczenie od ognia, kradzieży z… …

    Słownik języka polskiego

  • 115uzbroić — dk VIa, uzbroję, uzbroićisz, uzbrój, uzbroićił, uzbrojony uzbrajać ndk I, uzbroićam, uzbroićasz, uzbroićają, uzbroićaj, uzbroićał, uzbroićany 1. «wyposażyć, zaopatrzyć w narzędzia walki, w broń, w sprzęt wojskowy» Uzbroić armię, wojsko, żołnierzy …

    Słownik języka polskiego

  • 116wlec — dk XI, wlokę (wlekę), wleczesz, wlecz, wlókł (wlekł), wlokła (wlekła), wlekli, wleczony 1. «ciągnąc przesuwać z trudem coś lub kogoś po czymś» Wlec skrzynię po ziemi. Konie z trudem wlokły sanie. Dwaj żołnierze wlekli rannego. Wlókł za sobą długi …

    Słownik języka polskiego

  • 117wojsko — n II, N. wojskokiem 1. lm D. wojsk «siły zbrojne państwa, armia; regularne oddziały określonego rodzaju sił zbrojnych» Wojsko polskie. Wojska sojusznicze. Wojska nieprzyjacielskie. Wojsko frontowe, liniowe. Dowódcy wojsk. Oddziały wojska …

    Słownik języka polskiego

  • 118wypróbować — dk IV, wypróbowaćbuję, wypróbowaćbujesz, wypróbowaćbuj, wypróbowaćował, wypróbowaćowany rzad. wypróbowywać ndk VIIIa, wypróbowaćowuję, wypróbowaćowujesz, wypróbowaćowuj, wypróbowaćywał, wypróbowaćywany 1. «sprawdzić jakość, stan jakiegoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 119wyskoczyć — dk VIb, wyskoczyćczę, wyskoczyćczysz, wyskoczyćskocz, wyskoczyćczył wyskakiwać ndk VIIIb, wyskoczyćkuję, wyskoczyćkujesz, wyskoczyćkuj, wyskoczyćiwał 1. «wykonując skok, skacząc wydostać się skądś, z wnętrza czegoś; skacząc skądś, biegnąc, zjawić …

    Słownik języka polskiego

  • 120wytłuc — dk XI, wytłuctłukę, wytłuctłuczesz, wytłuctłucz, wytłuctłukł, wytłuctłuczony, wytłuctłukłszy rzad. wytłukiwać ndk VIIIb, wytłuckuję, wytłuckujesz, wytłuckuj, wytłuciwał, wytłuciwany 1. «uderzeniem wypchnąć, wysadzić skądś, wybić» Wytłuc szybę… …

    Słownik języka polskiego