(żołnierze)

  • 101poukrywać — dk I, poukrywaćam, poukrywaćasz, poukrywaćają, poukrywaćaj, poukrywaćał, poukrywaćany «ukryć wiele osób lub rzeczy; pochować» Poukrywać broń przed okupantem. Poukrywać partyzantów. poukrywać się «o wielu: ukryć się; ukryć się kolejno, jeden po… …

    Słownik języka polskiego

  • 102pousypiać — dk I, pousypiaćam, pousypiaćasz, pousypiaćają, pousypiaćaj, pousypiaćał, pousypiaćany 1. «uśpić kolejno większą liczbę osób» Pousypiać dzieci. 2. «usnąć kolejno, w większej liczbie» Zmęczeni żołnierze pousypiali …

    Słownik języka polskiego

  • 103przyszykować — dk IV, przyszykowaćkuję, przyszykowaćkujesz, przyszykowaćkuj, przyszykowaćował, przyszykowaćowany rzad. przyszykowywać ndk VIIIa, przyszykowaćowuję, przyszykowaćowujesz, przyszykowaćowuj, przyszykowaćywał, przyszykowaćywany «przygotować,… …

    Słownik języka polskiego

  • 104przywarować — dk IV, przywarowaćruję, przywarowaćrujesz, przywarowaćruj, przywarowaćował «przyczaić się, ukryć się czając się; o zwierzętach: przylgnąć bez ruchu do ziemi» Żołnierze dopadli bramy i przywarowali. Pies przywarował u nogi …

    Słownik języka polskiego

  • 105ranny — I rannynni «taki, który odniósł rany; poraniony, zraniony» Ranni żołnierze. Ranny w nogę, w ramię. Był ciężko ranny w wypadku. ranny, ranna w użyciu rzecz. «człowiek, który został raniony» Przewieziono rannych do szpitala. Rannego zabrano na… …

    Słownik języka polskiego

  • 106rąbać — ndk IX, rąbaćbię, rąbaćbiesz, rąb, rąbaćał, rąbaćany rąbnąć dk Va, rąbaćnę, rąbaćniesz, rąbaćnij, rąbaćnął, rąbaćnęła, rąbaćnęli, rąbaćnięty, rąbaćnąwszy 1. tylko ndk «rozdrabniać, rozłupywać coś na kawałki (np. drzewo, lód itp.) czymś ostrym;… …

    Słownik języka polskiego

  • 107rozbiec się — dk Vc, rozbiec siębiegli się rozbiegać się ndk I, rozbiec sięgają się, rozbiec sięgał się 1. «o dwóch lub kilku osobach: podążyć, pobiec w różnych kierunkach; rozproszyć się, rozpierzchnąć się» Dzieci rozbiegły się po lesie. Żołnierze rozbiegają… …

    Słownik języka polskiego

  • 108rozrzucać — ndk I, rozrzucaćam, rozrzucaćasz, rozrzucaćają, rozrzucaćaj, rozrzucaćał, rozrzucaćany rozrzucić dk VIa, rozrzucaćcę, rozrzucaćcisz, rozrzucaćrzuć, rozrzucaćcił, rozrzucaćcony 1. «rzucać, ciskać w różne strony, rzucając rozpraszać» Rozrzucać… …

    Słownik języka polskiego

  • 109stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… …

    Słownik języka polskiego

  • 110stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… …

    Słownik języka polskiego