- conclamatus
- 1. conclamātus, a, um
part. pf. к conclamo2. adj.1) прославленный, знаменитый (primipilaris conclamalissimus Sid)2) имеющий дурную славу, гибельный (frigus Macr)
Латинско-русский словарь. 2003.
Латинско-русский словарь. 2003.
CONCLAMANDI defunctos ritus — occurrit apud Statium, l. 2. Sylv. 6. cui titul. Epicedion Pileti Ursi. v. 5. miserum est primaeva Parenti Pignora, surgentesque nefas accendere natos: Durum et deserti, praereptâ coniuge, partem Conclamare tori Et l. 9. Theb. v. 355. At genitrix … Hofmann J. Lexicon universale
DEFLENDI Cognatos — DEFLENDI Cognatos, qui obiêre qui obiêre magna olim Veteribus religio fuit. Auson. die suis Parentalibus, quae hac ratione instituit: Habet, inquit, hoc opusculium maestam religionem, quâ Carorum meorum obitus tristi affectione commemoro. Epigr.… … Hofmann J. Lexicon universale
conclamation — ˌkänkləˈmāshən, äŋk noun ( s) Etymology: Latin conclamation , conclamatio, from conclamatus (past participle of conclamare to cry out together, from com + clamare to cry out) + ion , io ion more at claim : an outcry of many together : shout … Useful english dictionary