- completivus
- complētīvus, a, um [ compleo ]1) восполняющий, дополняющий (differentiae Boët)2) исполняющий, осуществляющий Eccl
Латинско-русский словарь. 2003.
completivus
Смотреть что такое "completivus" в других словарях:
complétif — complétif, ive [ kɔ̃pletif, iv ] adj. • 1503; lat. gramm. completivus ♦ Se dit des propositions qui jouent le rôle de complément. Proposition complétive. Relative complétive (déterminative, explicative); complétive circonstancielle. Subst. Une… … Encyclopédie Universelle
completiv — ≠ necompletiv Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa: Antonime completív adj. m., pl. completívi; f. sg. completívă, pl. completíve Trimis de siveco, 29.07.2006. Sursa: Dicţionar ortografic COMPLETÍV completivă … Dicționar Român
complétive — ● complétive adjectif féminin et nom féminin (bas latin completivus, qui complète) Proposition complétive, proposition subordonnée, conjonctive ou infinitive, équivalant à un groupe nominal complément, sujet ou attribut d un élément de la… … Encyclopédie Universelle
Completive — Com*ple tive, a. [L. completivus: cf. F. compl[ e]tif.] Making complete. [R.] J. Harris. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
completivo — ► adjetivo 1 Que completa o llena. 2 GRAMÁTICA Se aplica a la oración subordinada que tiene la función de un sustantivo dentro de la principal. * * * completivo, a adj. Se aplica a lo que completa o sirve para completar. ⊚ Gram. Se usa… … Enciclopedia Universal
kompletiv — kom|ple|tiv 〈Adj.; Sprachw.〉 ergänzend, hinzufügend [<frz. complétif; zu lat. completum „das Ergänzte“; <complere „ergänzen“] * * * kom|ple|tiv <Adj.> [spätlat. completivus = ausfüllend] (Sprachw.): ergänzend … Universal-Lexikon
complétif — complétif, ive (kon plé tif, ti v ) adj. Terme de grammaire. Qui sert de complément. Mot complétif. Phrase complétive. Cas complétif, nom donné à l emploi des pronoms moi, toi, lui, elle, soi, nous, vous, eux, elles, soi, lorsqu ils sont mis… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
completivă — COMPLETÍVĂ, completive, adj. (În sintagma) Propoziţie completivă (şi substantivat, f.) = propoziţie subordonată care are rol de complement pe lângă verbul din altă propoziţie. – Din fr. complétive, lat. completivus. Trimis de LauraGellner,… … Dicționar Român
kompletiv — kom|ple|tiv <aus spätlat. completivus »ausfüllend«> ergänzend (Sprachw.) … Das große Fremdwörterbuch
ԼՑՈՒՑՈՂԱԿԱՆ — ( ) NBH 1 0908 Chronological Sequence: 8c ԼՑՈՒՑՈՂԱԿԱՆ συμπληρωτικός completivus, explens. որ եւ ԼՑՈՒՑԱՆՈՂԱԿԱՆ, ԼՑՈՂԱԿԱՆ. իբր Լցուցիչ: *Որպէս կարօտութեան լցուցողականքն: Ոչ զի լցուցողական անձնաւորութեան բանին մարմինն լինիցի: Ո՛չ մարմինն լցուցողական … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
completivo — |èt| adj. 1. Que cobre ou abrange. 2. [Botânica] Diz se de um modo de perfoliação em que as folhas se abraçam umas às outras. completivo adj. 1. Que completa. 2. Que serve de complemento. ‣ Etimologia: latim completivus, a, um … Dicionário da Língua Portuguesa
