communicatus

communicatus
commūnicatus, us m. [ communico ]
причастность, общность
nullo inter se propinquo communicatu Ap — так как между ними нет ни малейшего сходства

Латинско-русский словарь. 2003.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Смотреть что такое "communicatus" в других словарях:

  • Communicate — Com*mu ni*cate (k[o^]m*m[=u] n[i^]*k[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Communicated}; p. pr. & vb. n. {Communicating}.] [L. communicatus, p. p. of communicare to communicate, fr. communis common. See {Commune}, v. i.] 1. To share in common; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Communicated — Communicate Com*mu ni*cate (k[o^]m*m[=u] n[i^]*k[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Communicated}; p. pr. & vb. n. {Communicating}.] [L. communicatus, p. p. of communicare to communicate, fr. communis common. See {Commune}, v. i.] 1. To share in… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Communicating — Communicate Com*mu ni*cate (k[o^]m*m[=u] n[i^]*k[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Communicated}; p. pr. & vb. n. {Communicating}.] [L. communicatus, p. p. of communicare to communicate, fr. communis common. See {Commune}, v. i.] 1. To share in… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • communicate — verb ( cated; cating) Etymology: Latin communicatus, past participle of communicare to impart, participate, from communis common more at mean Date: 1526 transitive verb 1. archaic share 2 …   New Collegiate Dictionary

  • communicate — /keuh myooh ni kayt /, v., communicated, communicating. v.t. 1. to impart knowledge of; make known: to communicate information; to communicate one s happiness. 2. to give to another; impart; transmit: to communicate a disease. 3. to administer… …   Universalium

  • incommuniqué — incommuniqué, ée (in ko mu ni ké, kée) adj. Qui n est point communiqué, transmis. ÉTYMOLOGIE    Lat. incommunicatus (QUICHERAT, Addenda), de in.... 1, et communicatus, communiqué …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • CENSOR — Magistratris nomen, apud Romanos, qui morum praefecti, hona in censum redegerunt, Senatores deposuerunt, Principem Senatus creârunt, familiarum inspectores, luxus castigatores, et c. Bini primitus, quorum nnus l atricius, alter ex plebe,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONSUL — tutor annuus erat Romanae Rei publ. publici consilii princeps, et exercitus Dux. Summum vero apud Romanos dignitatis fastigium fiut post exactos Reges a Iunio Bruto prim um inttoductum, an. Urb. Cond. 244. Consulem perpetuum se Vitellius creavit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DOMICELLUS — appellatio, quâ olim Galli filios quosvis Regis, sed Optimatum Primogenitos tantum salutabant: sicut Angli Regni successorem Aethelingum uccabant et Clitonem: quo tamen posteriore nomine omnes Regis filios alias insigniebant. Marculsi aevo, nec… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MAXIMIANUS — I. MAXIMIANUS Episcopus Constantinopolit. post Nestorium, Concilio Ephesino, A. C. 431. depositum. Pietate et zelô inclitus, sed literarum rudis, et ad publice dicendum ineptus. Obiit A. C. 434. Proclô successore. Socr. l. 7. c. 34. et seqq. Item …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PLEBEJI — I. PLEBEJI Ludi momorati A. Gellio l. 2. c. 24. Post idl Senatusconsultum lex Fannia lata est, quae ludis Romanis, item ludis Plebeiis et Saturnalibus et aliis quibusdam diebus in singulos dies centenos aeris insumi concessit: narrante Asconiô… …   Hofmann J. Lexicon universale


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»