- obsonator
-
obsōnātor, ōris m. [ obsono I \]1) закупающий провизию, поставщик съестных припасов Pl, Sen2) повар Pt
Латинско-русский словарь. 2003.
obsonator
Смотреть что такое "obsonator" в других словарях:
OBSONATOR — qui obsonii comparandis praeerat, dicebatur, Martianus in l. legatis serv. de legat. 3. Cubicularios autem, inquit, vel Obsonatores, vel eos, qui piscatoribus praepositi essent, non videri negotiationis appellatione contineri: Bayfio Graecum… … Hofmann J. Lexicon universale
Obsonator — (röm. Ant.), so v.w. Opsonator … Pierer's Universal-Lexikon
obsonator — … Useful english dictionary
MAGISTER — quantus in Imperio titulus olim fuerit, indicat Cassiodor. Variar. l. 6. form. 6. de Magisteria dignitate. His tribui solet, qui velclassi, societati et muneri praesunt, vel in scientia aliqua, praesertim literaria, eminentiae gradum consecuti… … Hofmann J. Lexicon universale
MINISTRI, ac MINISTERIA — quandoque in universum dlcti funt olim servi, uti docen Senec. l. 3. de Benefic. c. 18. Plin. l. 7. c. 52. Martial. l. 7. Epigr. 47. 49. etc. quâ notione Ministerialis, apud Latino Gallicos Scriptores, servus est: Ministri tamen, legitima et… … Hofmann J. Lexicon universale
OPSONOMI — Graece Ο᾿ψονόμοι, olim in Rep. Atheniensi, dicti erant duo sive tres, qui e Senatu eligebantur, ut Fori piscarii haberent curam, darentque operam, ut Leges Piscariis latae observarentur. Eorum meminit Sophilus apud Athenaeum l. 6. τὸ δὲ ἔθος… … Hofmann J. Lexicon universale
ՎԱՃԱՌԱԿԱՆ — (ի, աց.) NBH 2 0774 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c գ.ա. Նոյն եւ ռմկ. պազարկեան, պազիրկեան. ἕμπορος mercator, negotiator μετάβολος , commutans κάπηλος caupo. Վաճառօղ եւ գնօղ՝ մանաւանդ երեւելի իրաց. որ առնէ մեծամեծ տուրեւառս՝ ʼի… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
despensier — qui a la garde de la viande, Condus, Oeconomus, Promus, Suppromus, Victus quotidiani administer, Cellarius. Estre grand despensier ou despendeur du bien de son maistre, Onerare rationes patrisfamilias. Colum. Un despensier qui achete les viandes … Thresor de la langue françoyse
pitancier — Pitancier, m. acut. Est celuy qui distribue la pitance, Obsonator. Nom de charge et d office en une compagnie de gens religieux qui vivent en commensalité, Qui obsonio diuidundo distribuendoque praeest … Thresor de la langue françoyse
