inauditus

inauditus
I in-audītus, a, um [ in priv. + audio ]
1)
а) никогда не услышанный, неслыханный (sonus Lcr; sententia Just)
inaudito more Pt — неслыханным образом
б) неведомый (mare VP); необычный, небывалый (vectigalia Su)
2) невыслушанный, недопрошенный (aliquem inauditum damnare Just, Tert)
parte inauditā alterā SenT — не выслушав другой стороны
3) лишённый слуха (animal AG)
II inaudītus, a, um part. pf. к inaudio

Латинско-русский словарь. 2003.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Смотреть что такое "inauditus" в других словарях:

  • Inaudītus — (lat.), 1) ungehört; 2) ohne richterliches Verhör (geblieben, verurtheilt etc.) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Inauditus — Inauditus, lat., ungehört; unverhört (gerichtlich) …   Herders Conversations-Lexikon

  • nemo inauditus condemnari debet si non sit contumax — /niymow inodatas kondamneray debat say non sit kontyuwmaeks/ No man ought to be condemned without being heard unless he be contumacious …   Black's law dictionary

  • nemo inauditus condemnari debet si non sit contumax — /niymow inodatas kondamneray debat say non sit kontyuwmaeks/ No man ought to be condemned without being heard unless he be contumacious …   Black's law dictionary

  • Nemo inauditus condemnari debet, si non sit contumax — No one ought to be condemned, without having been heard, unless he is contumacious …   Ballentine's law dictionary

  • inaudito — ► adjetivo Que sorprende por considerarse atrevido o escandaloso: ■ en todos los periódicos se puede leer esta noticia tan inaudita. SINÓNIMO asombroso inconcebible * * * inaudito, a (del lat. «inaudītus») adj. Sorprendente por lo atrevido o… …   Enciclopedia Universal

  • Tibicen — Linne s cicada, Tibicen linnei Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • unprecedented — I adjective anomalous, exceptional, extraordinary, first, inauditus, incomparable, initial, miraculous, modern, new, newfangled, novel, novus, original, rare, singular, uncustomary, unequaled, unexampled, unexpected, unfamiliar, unheard of,… …   Law dictionary

  • inouï — inouï, ïe [ inwi ] adj. • déb. XVIe inoye; de 1. in et ouï→ ouïr 1 ♦ Vx ou littér. Qu on n a jamais entendu. Accents, accords inouïs. « Sauts d harmonie inouïs » (Rimbaud). 2 ♦ Vieilli Dont on n a jamais entendu parler. ⇒ inconnu, nouveau. « Des… …   Encyclopédie Universelle

  • inouï — inouï, ïe (i nou i, ie) adj. 1°   Qu on n a pas ouï. •   Cette façon de parler est sans doute de quelque province de France ; car elle est inouïe à la cour, et même il ne me souvient pas de l avoir ouï dire dans les villes, VAUGEL. Rem. t. II, p …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • ABBAS Abbatum — titulus insolens et inauditus, quo in Synodo Romana se ipsum appellavit Potius Cluniacensis Abbas. Quam ob causam a Ioh. Caietano Papae Cancellario cum esset interrogatus, Cluniacenses a Casinensibus, an hi ab illis Regulam accepissent, atque is… …   Hofmann J. Lexicon universale


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»