zapłaty

См. также в других словарях:

• całkowita kwota do zapłaty przez konsumenta — bendra vartojimo kredito gavėjo mokama suma statusas Aprobuotas sritis civilinė teisė ir procesas apibrėžtis Bendros vartojimo kredito sumos ir bendros vartojimo kredito kainos suma. atitikmenys: angl. total amount payable by the consumer vok.… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

• hipoteka — ż III, CMs. hipotekaece; lm D. hipotekaek 1. «zabezpieczenie zapłaty długu na nieruchomości, uzyskane przez sporządzenie aktu notarialnego i wpisane do księgi wieczystej» Uzyskać pożyczkę na hipotekę domu, nieruchomości. 2. «księga wieczysta,… …   Słownik języka polskiego

• zapłata — ż IV, CMs. zapłataacie; lm D. zapłataat 1. «uiszczenie należności za coś, zapłacenie» Termin zapłaty. Zażądać zapłaty rachunku. 2. «należność, kwota płacona doraźnie za coś (zwykle pieniędzmi, czasem produktami, towarami)» Zapłata w pieniądzach,… …   Słownik języka polskiego

• nóżka — 1. pot. (No to) na drugą nogę, nóżkę, trzecią nóżkę «zachęta do wypicia drugiego, trzeciego kieliszka wódki, rzadziej wina»: Zdzich nalał następną kolejkę. – No, to na drugą nóżkę – wniósł toast. Wypiliśmy. R. Antoszewski, Kariera. 2. pot. żart.… …   Słownik frazeologiczny

• co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …   Słownik języka polskiego

• dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

• drogi — drodzy, droższy 1. «mający wysoką cenę, wymagający dużych wydatków, nakładów pieniężnych; kosztowny» Drogi towar. Drogie napoje, trunki. Drogie meble. Droga miejscowość. Życie w mieście jest drogie. ∆ Drogie kamienie «minerały, odznaczające się… …   Słownik języka polskiego

• honorowy — honorowywi 1. «mający poczucie honoru, godności osobistej» Honorowy człowiek. 2. «zgodny z honorem, nie urażający czyjegoś honoru» Pokój zawarty na honorowych warunkach. ∆ Sąd honorowy «sąd złożony z osób powołanych przez strony lub na mocy… …   Słownik języka polskiego

• nakazowy — przym. od nakaz w zn. 1 ∆ praw. Postępowanie nakazowe a) «orzeczenie obowiązku zapłaty należności na wniosek powoda, z prawem zgłoszenia zarzutów przez pozwanego» b) «postępowanie w sprawie o wykroczenie, w której z uwagi na małą szkodliwość… …   Słownik języka polskiego

• nóżka — ż III, CMs. nóżkażce; lm D. nóżkażek 1. zdr. od noga a) w zn. 1: Smukłe, szczupłe, zgrabne nóżki. Bajkowy domek na kurzej nóżce. Dziecko podskakiwało na cienkich nóżkach. ∆ Galareta z nóżek a. pot. nóżki «podawana na zimno potrawa z rozgotowanych …   Słownik języka polskiego

• paragon — m IV, D. u, Ms. paragonnie; lm M. y «kwit z bloczka kasowego stanowiący dowód zapłaty za kupiony towar» Wypisać paragon. ‹od nazwy firmy papierniczej› …   Słownik języka polskiego