uydurmacı
1uydurmacı — sf. Palavracı …
2uydurmaçı — is. Olmamış, ya olmayan bir şeyi özündən uyduran, özündən quraşdıran adam; yalançı, qondarmaçı, iftiraçı, böhtançı. Uydurmaçının biridir. Mən belə uydurmaçıya rast gəlməmişəm …
3atmasyoncu — is. Uydurmacı, palavracı kimse …
4palavracı — sf. Uydurma söz veya haber ortaya atan, yaptığı işleri abartan, bu davranışları huy edinmiş olan (kimse), tıraşçı, uydurmacı, atmasyoncu, baloncu Haklısınız efendim, doktor gerçekten de palavracının birisi galiba. T. Buğra …
5quramaçı — (Şuşa) uydurmaçı …
6süxənsaz — f. 1) yalançı, sözgəzdirən; 2) sözbaz, uydurmaçı, qeybətgəzdirən …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
7gopçu — sif. Bir şeyi həddən artıq şişirdərək danışmağa, özü, öz işləri haqqında mübaliğə ilə danışmağa adət etmiş adam. Şamdan bəy yalançı, gopçu, nankor, xain, fırıldaqçı bir adamdır. M. A.. // Yalançı, uydurmaçı. <Əmiraslan ağa:> Yoxsa gopçu… …
8nağılçı — is. 1. Çox nağıl bilən və onları məharətlə danışmağı bacaran adam. Nağılı nağılçıdan öyrən. (Ata. sözü). <Molla Abbas:> Necə nağıl de? Nə zəvzək danışırsan?. . Mən vaizəm, yoxsa nağılçıyam ki, sizə nağıl deyəm? C. M.. <Əsgər> nağılçı… …
9uydurucu — bax uydurmaçı …
