udaremnić

См. также в других словарях:

• udaremniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, udaremniaćam, udaremniaća, udaremniaćają, udaremniaćany {{/stl 8}}– udaremnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, udaremniaćnię, udaremniaćni, udaremniaćnij, udaremniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że coś staje… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… …   Słownik frazeologiczny

• plan — m IV, D. u, Ms. plannie; lm M. y 1. «zamiar, zamysł, pomysł, projekt» Fantastyczny, realny, szalony, zuchwały plan. Plan co do kogoś, czegoś. Snuć plany na przyszłość. Mieć coś w planie. Plan dojrzewa. Plan się udał, spełzł na niczym. ◊ Pokrzyż …   Słownik języka polskiego

• popsuć — dk Xa, popsućpsuję, popsućpsujesz, popsućpsuj, popsućpsuł, popsućpsuty 1. «zniszczyć, uszkodzić coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; zepsuć» Popsuć maszynę. Deszcze popsuły drogę. Dziecko popsuło wszystkie zabawki. ◊ Popsuć (sobie)… …   Słownik języka polskiego

• pucz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «przewrót wojskowy, zamach stanu dokonany przez grupę spiskowców» Krwawy, bezkrwawy pucz. Dokonać puczu. Udaremnić pucz. Próba puczu. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… …   Słownik języka polskiego

• sparaliżować — dk IV, sparaliżowaćżuję, sparaliżowaćżujesz, sparaliżowaćżuj, sparaliżowaćował, sparaliżowaćowany 1. «dotknąć paraliżem; przenośnie: porazić, obezwładnić, unieruchomić» Mieć sparaliżowaną rękę. Być sparaliżowanym na skutek kontuzji. Strach… …   Słownik języka polskiego

• udaremniać — ndk I, udaremniaćam, udaremniaćasz, udaremniaćają, udaremniaćaj, udaremniaćał, udaremniaćany udaremnić dk VIa, udaremniaćnię, udaremniaćnisz, udaremniaćnij, udaremniaćnił, udaremniaćniony «czynić coś daremnym, próżnym; uniemożliwiać, unicestwiać» …   Słownik języka polskiego

• ukręcić — dk VIa, ukręcićcę, ukręcićcisz, ukręć, ukręcićcił, ukręcićcony 1. «zrobić coś przez kręcenie, zwijanie, nawijanie, obracanie w palcach, ucieranie czegoś; skręcić, spleść» Ukręcić powróz z konopi. Ukręcić krem. Ukręcić jaja do ciasta. ◊ Ukręcić na …   Słownik języka polskiego

• wytrącić — dk VIa, wytrącićcę, wytrącićcisz, wytrącićtrąć, wytrącićcił, wytrącićcony wytrącać ndk I, wytrącićam, wytrącićasz, wytrącićają, wytrącićaj, wytrącićał, wytrącićany 1. «trąciwszy wyrzucić, usunąć skądś, sprawić, że coś wypadnie» Wytrącić komuś… …   Słownik języka polskiego

• zamach — m III, D. u; lm M. y 1. «działanie mające na celu odebranie komuś życia, naruszenie lub odebranie czyjejś własności, targnięcie się, porwanie się na coś lub na kogoś, przeciw czemuś lub komuś» Niedoszły, nieudany, planowany zamach. Zamach bombowy …   Słownik języka polskiego